De Harrier is in Engeland ontwikkeld als een roedeljager. Zijn voornaamste prooi was de haas, dus hij moest actief, sterk, onvermoeibaar en redelijk snel zijn. Het ras is in feite een kleine Foxhound.
De lange en benige bouw van de Harrier geeft hem een grote uitstraling. Omdat hij een reukhond is, kan hij perfect samen met andere honden en jaagt hij onvermoeibaar gedurende lange tijd op elk soort land. Het heeft een harde en korte vacht. Wanneer de kiekendief opgewonden is, heeft hij een alerte uitdrukking, die tijdens het rusten verandert in een zachte. Men kan de kiekendief omschrijven als een kleiner type Engelse jachthond en hij is het best geschikt voor de jacht op hazen.
De Harrier gedraagt zich goed met kinderen en is vriendelijk en tolerant. Jagen, snuffelen en slepen zijn iets waar de hond van houdt. De meeste kiekendieven zijn erg gereserveerd tegenover onbekende mensen en kunnen blaffen of blaffen als ze alleen zijn of zich vervelen. Deze speelse en extraverte honden hebben dagelijks beweging nodig in een afgesloten ruimte.
Dit ras kan alleen buiten blijven in koude klimaten als er beddengoed en warme beschutting is. Dagelijkse lichaamsbeweging is een must voor de kiekendief; het is ook het beste als het wordt meegenomen voor buitenspellen, joggen of een lange wandeling. De vacht van de hond hoeft ondertussen slechts af en toe te worden geborsteld om dood haar te verwijderen. Omdat het ras dol is op gezelschap, wordt het niet graag alleen gelaten. Veel kiekendieven zijn op hun best als ze met andere honden spelen.
De kiekendief, die een gemiddelde levensduur heeft van 12 tot 14 jaar, is vatbaar voor problemen zoals epilepsie en perianale fistels. Het belangrijkste gezondheidsprobleem dat dit ras treft, is heupdysplasie bij honden (CHD). Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts heup- en oogonderzoeken aanbevelen voor dit hondenras.
De kiekendief dankt zijn naam aan het Normandische woord harrier, wat een hond of hond betekent, waardoor het moeilijk is om de ware afkomst van het ras te achterhalen. Er wordt echter gespeculeerd dat de Harrier een oudere geurhond zou kunnen zijn, met verwijzingen die teruggaan naar het 13e-eeuwse Engeland. Sommigen denken dat het ras afstamt van St. Hubert- en Talbot-honden, de Brachet of de Franse Basset. Op grond van deze voorouders wordt geraden dat de kiekendief een hond was die de haas aan zijn geur in zo'n tempo kon volgen dat jagers de hond gemakkelijk te voet konden volgen.
Niet alleen de adel, maar arme jagers gebruikten de honden. De jagers combineerden hun honden over het algemeen om een goede roedel te vormen. Het is mogelijk dat in het begin van de 19e eeuw kleine Engelse Foxhounds met de Harriers werden gefokt om snellere en langerbenige jachthonden te produceren.
De Harrier is al sinds de koloniale tijd bekend in de VS, maar de hond is niet echt populair geworden als gezelschaps- of showhond, ondanks zijn handzame formaat en klassieke proporties.
