Rugproblemen zijn een veelvoorkomend probleem bij mensen. Het kan hartverscheurend zijn om uw hond ook met hen te zien worstelen. Tussenwervelschijfziekte is zo'n rugprobleem dat honden kunnen krijgen.
Een veel voorkomende ziekte die wordt gezien bij honden met een lange rug, tussenwervelschijfziekte (soms IVD, IVDD of gewoon schijfziekte genoemd) is een degeneratieve ziekte die de wervelkolom aantast en compressie van het ruggenmerg veroorzaakt.
De wervelkolom van uw hond bestaat uit afzonderlijke wervels (botten) met gelachtige schijven ertussen, dus tussenwervelschijven. Deze schijven dienen om de individuele wervels te dempen en fungeren als schokdempers.
Als het midden van een schijf begint uit te drogen, begint deze te degenereren. Wanneer dit gebeurt, worden de individuele wervels samengedrukt en pijnlijk. Langdurige compressie kan ook leiden tot een hernia of 'hernia'. Schijfziekte wordt vaak gezien bij kleinere hondenrassen, waaronder teckels, beagles, Shih Tzus, Lhasa Apso's en pekinees.
De meest voorkomende locatie voor hernia's zijn de nek en het midden van de rug. Als compressie leidt tot een hernia, kunt u plotseling klinische symptomen zien. Afhankelijk van de locatie van de gecomprimeerde schijf, of deze zich in de nek of de rug bevindt, en afhankelijk van de ernst van de compressie, kunt u verschillende symptomen zien. Over het algemeen kan schijfziekte echter worden bestempeld als verschillende gradaties, variërend van graad 1 (een mild geval) tot graad 5 (de meest ernstige).
Graad 1: Hoofd laag bij de grond houden, spierspasmen, ruggebogen, trillen of schreeuwen van pijn, en niet willen bewegen of springen
Graad 2: Zwakte in alle vier de poten (als compressie in de nek is) of de achterbenen (als compressie in de rug is) en tijdens het wandelen kan uw hond zijn benen per ongeluk kruisen, lopen met zijn benen gespreid, of hij kan op zijn poten knokkelen tijdens het lopen
Graad 3: Uw hond kan met zijn staart kwispelen en zijn benen bewegen, maar heeft misschien niet de kracht om erop te lopen
Graad 4: Uw hond zal niet in staat zijn om alle vier de poten te bewegen en zal niet kunnen staan of lopen, maar zal nog steeds een 'diepe pijn'-reactie hebben; dat wil zeggen, ze zullen reageren als je in hun tenen knijpt
Graad 5: Uw hond zal niet kunnen lopen en zal ook geen "diepe pijn" -reactie hebben; dit is zeldzaam, maar zeer ernstig als het zich voordoet
Hoewel het minder vaak voorkomt, kan schijfziekte in de onderrug symptomen veroorzaken zoals pijn of moeite met springen, een slappe staart of urine-/fecale incontinentie.
Een echte diagnose van schijfziekte kan alleen worden gesteld met een volledig neurologisch onderzoek en een MRI. Een röntgenfoto kan echter nog steeds nuttig zijn. Hoewel het niet 100 procent diagnostisch is, kan uw dierenarts mogelijk een gebied zien dat verdacht is van compressie op röntgenfoto's.
Tijdens het lichamelijk onderzoek zal uw dierenarts uw hond zijn hoofd omhoog, omlaag, naar links en naar rechts laten bewegen om te zien of het pijnlijk voor hem is om het in een bepaalde richting te bewegen. Elke pijn die daarbij wordt waargenomen, kan wijzen op een gecomprimeerde schijf in de nek. Zelfs als uw hond stoïcijns is bij de dierenarts en nooit schreeuwt, kan elke weerstand die uw hond de dierenarts geeft bij het manipuleren van zijn hoofd wijzen op ongemak.
Uw dierenarts zal ook op elke individuele wervel op de rug van uw hond drukken. Als uw hond een gecomprimeerde schijf in zijn rug heeft, zullen ze reageren wanneer uw dierenarts op het gebied drukt. Stoïcijnse honden schreeuwen misschien niet, maar hun rug zal krampen wanneer uw dierenarts op een gebied drukt met een gecomprimeerde schijf. Een gecomprimeerde schijf kan ook op de zenuwen drukken die door het ruggenmerg van uw hond en langs hun benen lopen. Er zijn een paar dingen die uw dierenarts zal doen om te testen of dit gebeurt of niet.
Eerst zal uw dierenarts iets testen dat proprioceptie heet bij uw hond. Dat is gewoon een groot woord om te weten waar je lichaam zich in de ruimte bevindt. Het zorgt ervoor dat uw hond niet op de toppen van zijn poten kan lopen. Om dit te testen, zal uw dierenarts de poten van uw hond omdraaien om te zien hoe snel uw hond hem terugdraait.
Ten tweede zal uw dierenarts de diepe pijnreactie van uw hond testen door in een van hun tenen te knijpen om te zien of ze een reactie kunnen legitimeren. Deze tests zijn hulpmiddelen voor uw dierenarts om te bepalen hoe ernstig (of mild) de opflakkering van de schijfziekte van uw hond is.
Het beste behandelingsprotocol voor de schijfziekte van uw hond is afhankelijk van de ernst van de opflakkering van uw hond. Als uw hond een lichte opflakkering heeft, waarbij hij zijn hoofd laag kan houden en niet veel wil bewegen, maar nog steeds zelfstandig kan staan en lopen, is een conservatieve behandeling van medicijnen alles wat uw hond nodig heeft om weer normaal te worden.
Pijnstillers, spierverslappers en niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zullen allemaal werken om pijn te verminderen, spierspanning te verminderen en ontsteking te verminderen. Als uw hond steroïden gebruikt voor een ander probleem, moet u uw dierenarts hiervan op de hoogte stellen, aangezien het geven van een hond tegelijkertijd een steroïde en een niet-steroïde ontstekingsremmer nog meer problemen kan veroorzaken. Uw dierenarts kan ook met u praten over een therapielaser.
Hoewel therapielasers al enkele jaren bestaan, zijn ze nog relatief nieuw in de wereld van de diergeneeskunde. Therapielasers gebruiken lichtenergie om op celniveau in te werken op weefsels, pijn te verminderen, ontstekingen te verminderen en de genezingstijd te versnellen, zodat wonden en pijnlijke spieren sneller kunnen genezen.
Als uw hond een ernstigere opflakkering heeft, waarbij hij niet meer kan staan of lopen, maar nog steeds tekenen van goede proprioceptie en diepe pijnreactie vertoont, kan uw dierenarts een spoedoperatie aan de rug aanbevelen. Een veterinaire neuroloog kan de hernia operatief repareren en de druk en het ongemak wegnemen dat uw hond in het gebied voelt.
Als uw hond niet kan staan en lopen en geen diepe pijn kan voelen, zal uw dierenarts met u praten over verpleging en beheer. Als uw hond geen tekenen heeft van een goede proprioceptie of diepe pijnrespons, kan een rugoperatie het probleem mogelijk niet volledig oplossen. Uw dierenarts zal met u praten over de zorg voor een gedeeltelijk of volledig verlamde hond en de opties die beschikbaar zijn met betrekking tot karren, harnassen, enz.
Hoewel niemand wil dat zijn hond verlamd raakt, zal een snelle zoektocht op sociale media aantonen dat verlamde honden niet alleen een normaal leven kunnen leiden, maar ook dat ze net zo goed kunnen gedijen als een volledig bekwame hond.
Zoals met de meeste dingen, is preventie het beste medicijn met betrekking tot schijfziekte. Als uw hond een ras is dat vatbaar is voor schijfziekte of als uw hond toevallig een langere rug heeft, kan het zorgen dat hij fit en getrimd is, helpen om extra gewicht en druk op zijn middenrug te houden. Het gebruik van harnassen tijdens wandelingen in plaats van standaard halsbanden kan nekletsel helpen voorkomen, vooral als uw hond een trekker is of het leuk vindt om plotseling achter dingen aan de lijn te rennen.
Als u een lange lijn in uw achtertuin heeft opgesteld waardoor uw hond meer over de tuin kan dwalen zonder vrije uitloop, kan het knippen van de lijn aan het harnas in plaats van aan een halsband ook plotseling nekletsel voorkomen. Soms is het makkelijker gezegd dan gedaan:proberen te voorkomen dat uw hond van hoge punten springt, zoals de bank of het bed, kan ook voorkomen dat u per ongeluk een schijf bij het landen aanpast. Het kan hierbij helpen om een huisdiertrap te bieden die uw hond kan gebruiken om op en van uw bank en bed te komen.
Schijfziekte kan een enge diagnose lijken, maar de meeste gevallen zijn te behandelen. Als u zich zorgen maakt over de risico's van schijfziekte bij uw hond, neem dan contact op met uw dierenarts.
