Hiatale hernia's kunnen bij elk hondenras voorkomen, maar komen vaker voor bij brachycefale rassen. Deze hernia's tasten zowel de borst- als de buikholte aan en kunnen ernstige ademhalings- of spijsverteringsproblemen veroorzaken. Gelukkig vereisen niet alle gevallen van hiatale hernia een operatie, maar hondenbezitters moeten zich bewust zijn van dit probleem en de mogelijke problemen die het kan veroorzaken.
Hiatale hernia's zijn ook bekend als diafragmatische hernia's. Het middenrif is een dunne spier die de organen in de borst scheidt van de organen in de buik. Normale organen in de borstkas omvatten het hart en de longen, terwijl de buik de maag, darmen, lever, pancreas, galblaas en andere vitale organen bevat. Bij een hiatale of diafragmatische hernia heeft het diafragma een opening, een hiatus genaamd, waar de slokdarm in de maag gaat. Deze opening hoort er niet te zijn en laat daardoor organen uit de buik in de borstholte vallen. Soms gaan orgels de opening in en uit, maar wanneer het orgel vastloopt, treden er problemen op.
De tekenen van een hiatale hernia zijn vergelijkbaar met andere problemen die het spijsverteringsstelsel van een hond aantasten.
De meeste honden met een hiatale hernia vertonen geen tekenen van het probleem totdat een orgaan uit de buik vast komt te zitten in de borstholte. De hiaat of opening is meestal klein, dus als een deel van de darm of een ander orgaan in de borstholte valt, kan het vast komen te zitten en kan het niet teruggaan naar waar het hoort. Dit kan hevige pijn veroorzaken vanwege de vernauwing die meestal optreedt wanneer de darm of een ander orgaan vast komt te zitten in de opening. Honden kunnen hun rug kromtrekken of huilen van de pijn wanneer hun buik hierdoor pijn doet. Braken en diarree kunnen ook voorkomen en kunnen zelfs bloed bevatten. Oprispingen van voedsel kort na het eten, kwijlen of overmatig kwijlen, en zelfs ademhalingsmoeilijkheden kunnen ook optreden als gevolg van een hiatale hernia.
Er lijken maar twee oorzaken te zijn voor een hiatale hernia bij honden.
Röntgenfoto's zijn de meest gebruikte methode om een dierenarts te helpen bij het diagnosticeren van een hiatale hernia, maar echografie, endoscopie en chirurgie kunnen ook nodig zijn. Een hond kan al dan niet symptomen vertonen van een hiatale hernia en soms wordt de diagnose hiatale hernia gesteld naast een ander probleem dat aanleiding gaf tot de röntgenfoto's of andere diagnostische tests.
Als een hiatale hernia ernstig is en problemen veroorzaakt bij een hond, zal een operatie nodig zijn om de organen te vervangen die mogelijk door de opening en in de borstholte zijn verschoven en om de hernia te sluiten. Als de hiatale hernia niet zo ernstig is, kunnen medicijnen worden gebruikt om symptomen zoals regurgitatie of diarree te behandelen totdat het nodig is om de hernia operatief te corrigeren.
Helaas, aangezien honden met hiatale hernia's meestal met hen worden geboren, is er geen manier om ze te voorkomen. Natuurlijk wordt altijd aanbevolen om te doen wat je kunt om je hond te beschermen tegen elk groot trauma dat een hiatale hernia kan veroorzaken, maar dit soort incidenten zijn meestal per ongeluk. Het selectief fokken van brachycefale hondenrassen, zoals de Shar-Pei, die vaak de diagnose hiatale hernia hebben, kan de kans verkleinen dat een hond wordt geboren met een hiatale hernia, maar een erfelijke oorzaak wordt alleen vermoed en niet bewezen.
Symptomen en behandelingen van veelvoorkomende hondenziekten