Weet je wat je hond probeert te zeggen? Weten hoe u de lichaamstaal van uw hond moet lezen, is de sleutel tot het begrijpen van uw hond. Omdat honden non-verbaal zijn, spreekt hun lichaamstaal voor hen. Vocalisatie komt op de tweede plaats na de lichaamstaal van een hond. Door lichaamstaal te interpreteren, kun je de houding van een hond beoordelen en mogelijk de volgende beweging voorspellen. U kunt bepalen of een hond zich op zijn gemak of ongemakkelijk voelt in een bepaalde situatie.
Nadat je de basistypen van de lichaamstaal van honden hebt geleerd, besteed je wat tijd aan het observeren van honden die in verschillende situaties omgaan met mensen en andere dieren. Wanneer twee dieren met elkaar omgaan, is hun lichaamstaal bijna als een gesprek. Het lijkt misschien zelfs een soort dans. Veel van hetzelfde is te zien tussen een mens en een hond. Met wat oefening zul je de subtiliteiten van de lichaamstaal van honden gaan zien.
Als je eenmaal de lichaamstaal van honden begrijpt, kan het meer doen dan alleen helpen om met honden te communiceren. Het lezen van de lichaamstaal van een hond kan u en uw hond helpen beschermen tegen gevaarlijke situaties. Zonder geluid kan je hond je vertellen dat hij een dreiging voelt. Wanneer u uw hond ziet omgaan met andere honden, kunt u zijn lichaamstaal bekijken om te zien wanneer ongevaarlijk spel kan veranderen in een hondengevecht. Het interpreteren van lichaamstaal kan ook helpen bij het trainen van honden en het identificeren van veelvoorkomende gedragsproblemen.
Een zelfverzekerde hond staat rechtop en lang met het hoofd hoog gehouden, oren opgestoken en heldere ogen. De mond kan enigszins open staan, maar is ontspannen. De staart kan zachtjes zwaaien, losjes krullen of in een ontspannen positie hangen. De hond is vriendelijk, niet bedreigend en op haar gemak in haar omgeving.
Een gelukkige hond zal meestal dezelfde tekenen vertonen als een zelfverzekerde hond. Daarnaast kan de staart kwispelen en kan de hond licht hijgen. De gelukkige hond lijkt nog vriendelijker en tevredener dan de zelfverzekerde hond, zonder tekenen van angst.
Een speelse hond is blij en vrolijk. De oren zijn omhoog, de ogen zijn helder en de staart kwispelt meestal snel. De hond kan springen en rondrennen van plezier. Vaak zal een speelse hond de speelboog vertonen:voorpoten naar voren gestrekt, hoofd recht vooruit, en achterste eindigen in de lucht en mogelijk wiebelen. Dit is zeker een uitnodiging om te spelen.
Een opgewonden hond zal de lichaamstaal van zowel een vrolijke als een speelse hond vertonen. De hond zal meestal springen en rondrennen, hijgen en zelfs janken. De ogen zijn groot en de tong kan hangen. Sommige honden zullen zo opgewonden raken dat ze hyperactief worden; ze kunnen op mensen springen, luid blaffen of de zoomies krijgen.
Opwinding is niet altijd een goede zaak; extreem opgewonden honden kunnen uitgeput raken of overprikkeld raken. Dit kan leiden tot stress en angst. Probeer een opgewonden hond te kalmeren door om te leiden naar een trainingscommando, op speelgoed te kauwen of te oefenen (zoals buiten rennen). Vermijd fysieke fixatie of trekken aan de lijn, omdat dit kan leiden tot overstimulatie.
Ga verder naar 5 van 8 hieronder.
Een angstige hond heeft vaak een verlaagd hoofd, houdt de oren gedeeltelijk naar achteren en strekt de nek uit. De hond kan ook een gefronste wenkbrauw lijken te hebben. Een angstige hond staat meestal in een gespannen houding met een opgetrokken staart. Het is gebruikelijk om te zien geeuwen, aan de lippen likken of het wit van de ogen laten zien (walvisoog).
Een angstige hond kan overdreven reageren op prikkels en kan angstig of zelfs agressief worden. Als u bekend bent met de hond, kunt u proberen de aandacht af te leiden naar iets prettigers. U moet echter voorzichtig zijn. Provoceer de hond niet.
Een angstige hond vertoont tekenen die lijken op een angstige hond, maar met meer extreme signalen. De hond staat gespannen en laag bij de grond met zijn oren plat naar achteren en de ogen zijn vernauwd en afgewend. De staart is meestal tussen de benen weggestopt en het lichaam trilt vaak. De hond kan zelfs plassen of poepen.
Een angstige hond jankt of gromt vaak en kan zelfs zijn tanden ontbloten uit zelfverdediging. Deze hond kan snel agressief worden als hij wordt bedreigd. Probeer de angstige hond niet gerust te stellen, maar verwijder jezelf rustig uit de situatie. Als u de eigenaar bent, wees dan kalm en zelfverzekerd, maar troost of straf uw hond niet. Probeer de hond te verplaatsen naar een minder bedreigende, meer bekende locatie.
Een agressieve hond begint meestal als angstig of angstig. Als de angst en angst aanhouden, kan de hond tekenen van agressie beginnen te vertonen. Een agressieve hond plant alle voeten stevig op de grond op een territoriale manier en kan naar voren vallen. De oren zijn naar achteren gespeld, het hoofd is recht naar voren en de ogen zijn vernauwd maar doordringend. De staart is meestal recht, hoog gehouden en kan zelfs kwispelen. De hond kan tanden ontbloten, met de kaken breken en dreigend grommen of blaffen. De haren op de rug kunnen op de rand gaan staan.
Zoek de hulp van een professionele hondentrainer om de juiste manier te leren om het gedrag te corrigeren.
De concepten van onderwerping en dominantie bij honden worden door veel mensen verkeerd begrepen. Op de hier getoonde foto zijn de honden aan het spelen. De hond aan de rechterkant neemt een onderdanige houding aan (liggende buik omhoog), terwijl de hond aan de linkerkant "dominant" lijkt te zijn door over de ander te gaan staan.
Het is belangrijk om te begrijpen dat dominantie geen gedrag is, maar een dynamiek in een relatie tussen twee honden. Honden in groepen stellen doorgaans geen starre hiërarchieën vast zoals andere dieren dat doen, maar er is soms een 'pikorde'. Deze dynamiek heeft de neiging zich van nature te ontwikkelen in groepen honden.
Een hond die onderdanig gedrag vertoont, stuurt een bericht dat het geen bedreiging is. Het plaatst zichzelf in een positie die anderen vertelt dat het geen kwaad kan. Onderdanig gedrag is een keuze, niet iets waartoe een hond gedwongen wordt. Dit gedrag kan worden vertoond in de buurt van mensen, honden of andere dieren.
Een hond die onderdanig gedrag vertoont, kan zijn kop naar beneden houden en zijn ogen afwenden. Zijn staart is meestal laag of in een neutrale positie, maar niet weggestopt. Het kan op zijn rug rollen en zijn buik blootleggen. De hond kan ook de andere hond of persoon snuffelen of likken om nog meer passieve intentie te tonen. Soms snuffelt hij aan de grond of leidt hij zijn aandacht op een andere manier af om te laten zien dat hij geen problemen wil veroorzaken. Een hond die onderdanig gedrag vertoont, zal zich over het algemeen zachtmoedig, zachtaardig en niet-bedreigend gedragen.
Een hond in een onderdanige houding is niet per se angstig of angstig. De hond kan onderdanig gedrag vertonen als onderdeel van het spel. Het is belangrijk om de algehele situatie te beoordelen en vervolgens goed naar de gezichtsuitdrukking en lichaamstaal van de hond te kijken om beter te begrijpen wat er aan de hand is.
