Als je bent opgegroeid met het lezen van de Aesop-fabel over de schildpad en de haas, weet je dat de schildpad niet het snelste dier in die race is. De werkelijke snelheid van schildpadden kan je echter verbazen. Sommige soorten verplaatsen zich 1 mijl per uur op het land, en zeeschildpadden kunnen indrukwekkende records vestigen in het water, vooral wanneer ze worden bedreigd.
"Schildpadden" is een term die verwijst naar zeeschildpadden, zoetwaterlandschildpadden en schildpadden. Het bepalen van de snelheid van een schildpad hangt dus af van het type en de soort. Het is duidelijk dat het sterke schild van een schildpad zijn beste verdediging tegen roofdieren is. Schildpadden zitten vast aan hun schild; ze rusten niet binnen. Zich in hun schild trekken is hun eerste defensieve impuls, maar soms is ontwijken nodig, en dan geeft water schildpadden een snelheidsvoordeel.
Wat is de snelste schildpad op het land? Hoewel het moeilijk definitief te bepalen is, wordt aangenomen dat de zoetwaterriviercooter de snelste landschildpad is. Het is in staat om snel te rennen, ongeveer 1,5 voet per seconde van water naar land en terug. Ze brengen een deel van hun dagen door met zonnebaden op rotsen en boomstammen, en wanneer ze worden gestoord of bedreigd, schieten ze snel het water in. Water is hun primaire habitat; daar zijn ze het veiligst.
Softshell-schildpadden, zoals de gladde softshell-schildpad en de stekelige softshell-schildpad, bewegen iets langzamer met een snelheid tot 3 mijl per uur. Onder de legendarische schildpadden heeft de reuzenschildpad van de Seychellen een gedocumenteerde landsnelheid van 0,23 mijl per uur. Zowel land- als zeeschildpadden zwemmen echter drie tot vier keer sneller in het water dan op het land. In tegenstelling tot schildpadden, die niet kunnen zwemmen, zijn schildpadden sterke zwemmers.
In het water zijn schildpadden snel en behendig. Zeeschildpadden, ook wel zeeschildpadden genoemd, verplaatsen zich in het water drie tot vier keer sneller dan op het land, wat goed is omdat ze het grootste deel van hun tijd in het water doorbrengen. Zeeschildpadden hebben sterke vinnen. De voorvinnen stuwen de schildpad naar voren, terwijl de achtervinnen fungeren als roer om te sturen. Schelpen zijn omslachtig op het land, maar in het water worden ze gestroomlijnd en zijn ze efficiënt om door de golven te snijden.
Zeeschildpadden bereiken snelheden tot 10 knopen terwijl ze door de zee migreren. Groene zeeschildpadden kunnen bijvoorbeeld 300 mijl in 10 dagen zwemmen met snelheden tussen 1,5 en 6,3 mijl per uur. Lederschildpadden zijn sneller, zwemmen tot 22 mijl per uur. Zelfs jongen zijn sterke zwemmers. Binnen 30 uur na het uitkomen kunnen babyschildpadden een afstand van 40 mijl zwemmen als ze het water bereiken vanuit hun zandnesten.
Landschildpadden, zoals cooters en roodwangschildpadden, zwemmen ook goed dankzij zwemvliezen waardoor ze door rivieren en vijvers kunnen peddelen. Andere landschildpadden, waaronder brekende schildpadden en alligatorschildpadden, lopen eigenlijk langs de bodem van waterlichamen. Grotere zoetwaterschildpadden zwemmen niet zo snel als kleinere zoetwaterschildpadden, maar de gemiddelde zwemsnelheid van zoetwaterschildpadden is 10 tot 12 mijl per uur.
Er zijn zeven soorten zeeschildpadden, en elk heeft zowel een wetenschappelijke naam als een algemene naam die verband houdt met een fysiek kenmerk. De gebruikelijke namen van zeeschildpadden zijn onechte karetschildpad, groene schildpad, lederschildpad, karetschildpad, olijfridley, plaksteen en Kemp's ridley - de meest bedreigde van alle zeeschildpadden.
Alle zeeschildpadden leggen eieren aan de kust, meestal in zanderige omgevingen. Hoewel de habitats elkaar soms overlappen, leeft, eet, zwemt en paart elke soort zeeschildpad in verschillende geografische gebieden. De onechte karetschildpad is de enige soort die niet als bedreigd wordt vermeld in de American Endangered Species Act, maar het is gedocumenteerd als bedreigd. Anders zijn zeeschildpadden een bedreigde diersoort.
