Zie Deel I van dit artikel om te lezen over theorieën die de (vervelende!) gewoonte van deze soort om gedurende lange perioden te vasten kunnen verklaren.
Als je slang in "hongerstaking" gaat, probeer dan een (dode) muis of kleine rat 's nachts in het terrarium te laten, hem in een grot te verstoppen ("het vinden" van het voedsel lijkt sommige slangen te stimuleren) of verplaats hem met een lange -tang met handvat.
Andere technieken zijn onder meer "geuren" - een muis wrijven met een favoriet voedsel dat voor dat doel is bewaard - en rattenpups aanbieden. Sommige mensen adviseren om in de schedel van een (dood!) prooidier te snijden om de slang te stimuleren met extra geur, maar ik heb dit niet nodig gevonden als het gaat om balpythons.
Levend voedsel moet worden vermeden, omdat de slang na verloop van tijd gewond zal raken ... dit is bijna onvermijdelijk bij elk ander voedsel dan levende pinken of rattenpups.
Ook, hoe vreemd dit ook mag klinken, levend voedsel dat binnen de grenzen van een kooi wordt gepresenteerd, kan intimiderend zijn - ik heb zelfs een 16 meter lange in gevangenschap levende Groene Anaconda zien oprollen in een poging een levende eend te vermijden! Dit geeft de slang stress en zorgt ervoor dat hij nog langer niet kan eten.
Gerbils zijn grote favorieten, net als zebramuizen (die in sommige habitats de natuurlijke prooi van de balpython zijn). Als de slang echter zulke dieren eet, mag hij alle andere dieren weigeren. Het is daarom het beste om bij gemakkelijk verkrijgbare voedseldieren te blijven... Ik heb ooit voor een groene anaconda gezorgd die alleen muskusratten nam, en een andere die in het wild gevangen maar niet in het laboratorium gekweekte Noorse ratten zou eten - een echte pijn (en zeer ontmoedigend , aangezien muskusratten tot mijn favoriete inheemse knaagdieren behoren - ik heb er zelfs een paar grootgebracht, maar dat is een verhaal voor een andere keer!).
