Hoewel geen enkele kikker kan worden geclassificeerd als "gemakkelijk" om in gevangenschap te kweken, is de Chinese of oosterse vuurbuikpad , Bombina orientalis, is in ieder geval "betrouwbaar". Twee verwante soorten die in de handel voorkomen, de Europese vuurbuikpad, B. bombina en de geelbuikpad, B. variegata, worden ook regelmatig door hobbyisten gefokt.
De oosterse vuurbuikpad is de meest kleurrijke en gemakkelijk verkrijgbare van de 6 beschreven soorten. Variërend van Oost-Siberië tot Noordoost-China en Korea, het is een prachtige introductie tot de fascinerende wereld van de voortplanting van amfibieën. Ze behoren ook tot de interessantste anuranen die je kunt houden - eigenaren beschrijven ze steevast als "amusant", en ik ben het ermee eens!
Kikkers die moeten worden gefokt, moeten vooraf worden geconditioneerd door een zeer gevarieerd dieet te krijgen dat bestaat uit regenwormen, krekels met veel voedingsstoffen, waswormen, kleine guppy's, kevers, motten, vliegen, zeugen en andere in het wild gevangen ongewervelde dieren; zie het artikel hieronder voor details en aanbevolen voedseldieren.
In tegenstelling tot veel andere kikkers, heeft dit geharde schepsel zeer veel stimulatie nodig om tot broedgereedheid te komen. Ik heb ontdekt dat normale schommelingen, veroorzaakt door de wisselende seizoenen, voldoende kunnen zijn wanneer ze bij normale kamertemperatuur worden bewaard.
Om succes te verzekeren, kunt u het water in hun aquarium in de lente een paar dagen verlagen en het dan opnieuw vullen met water dat 5-10 graden warmer is dan dat in hun aquarium. Als alternatief, door de kikkers een maand of zo op 60 F te houden, is het bijna een garantie dat ze klaar zijn om te broeden zodra de temperatuur stijgt.
Het is het beste om uw kikkers naar een apart aquarium te verplaatsen om te broeden, zodat de eieren op hun plaats kunnen blijven en de volwassenen na het paaien naar hun oorspronkelijke huis kunnen terugkeren. Een verhouding van 2-3 vrouwen voor elke man is wenselijk, maar niet essentieel.
Mannetjes in fokconditie hebben donkere, opgeruwde plekken, bekend als "huwelijkse pads" op hun binnenarmen. Mannetjes die het hof maken, laten een korte reeks unieke roep horen en in hun "lust" grijpen ze naar zowat alles wat binnen handbereik is - inclusief vissen, plastic planten en iemands vingers!
In tegenstelling tot de meeste kikkers (maar gemeen met Afrikaanse klauwkikkers en hun verwanten), grijpen mannelijke vuurbuikpadden de vrouwtjes net boven de achterpoten vast, in plaats van onder de voorpoten (zie foto); deze parende omhelzing staat bekend als "inguinale amexus". Niet-ontvankelijke vrouwtjes zullen hun benen strekken en het lichaam laten trillen.
De kweekbak moet groot zijn en voorzien van overvloedige (bij voorkeur levende) planten en een filter dat geen sterke stroming creëert (hoekfilters zijn ideaal).
Vrouwtjes leggen 100-200 eieren, meestal binnen 24 uur na het binnenkomen van de AMEXUS; de eieren hechten aan planten, stokken en luchtlijnbuizen. Bij 72 F komen de kleine (7 mm) kikkervisjes in 3-4 dagen uit. Ze blijven 2 dagen onbeweeglijk en gehecht aan planten, gedurende welke tijd ze de dooierzakken opnemen.
Zodra de kikkervisjes beginnen te bewegen, moeten ze meerdere keren per dag tropische visvlokken en gehakte zwarte wormen krijgen.
De achterpoten verschijnen voor het eerst rond dag 10, gevolgd door de voorpoten op dag 19-22. Op dit punt is het belangrijk om ervoor te zorgen dat de tank goed gevuld is met planten, zodat de kikkertjes gemakkelijk de oppervlakte kunnen bereiken. De kikkervisjes verlaten het water op drijvende kurkschors, een platform of een grindeiland.
De nieuw opgekomen kikkertjes, of metamorfen, zullen de eerste 3-4 dagen na het verlaten van het water niet eten. Daarna moeten ze worden voorzien van grote hoeveelheden fruitvliegjes, 10 eendags oude krekels, springstaarten en in het wild gevangen bladluizen en kleine ongewervelde bladafval. Voeding is op dit moment van cruciaal belang - zie het onderstaande artikel en schrijf in voor meer informatie. Seksuele volwassenheid wordt bereikt in ongeveer een jaar.
Twee verwante soorten worden vaak gezien in de dierenhandel:Europese vuurbuikpad, Bombina bombina, die afkomstig is uit Oost-Europa, en de Geelbuikpad, B. variagata, van Midden- en Zuid-Europa. Beide kunnen op een vergelijkbare manier worden gefokt.
Om klaar te zijn voor reproductie, hebben deze padden een langere, koelere "winter" nodig dan hun Aziatische familielid. Het is voldoende om ze 4-6 weken bij 40-43 F in vochtig veenmos te houden (koelkasten werken hier goed voor). Verhoog na de afkoelingsperiode de temperatuur tot 60-70 F gedurende 2-3 weken, waarna de mannetjes moeten beginnen te bellen.
Een regenkamer, hoewel niet essentieel, zal helpen om vuurbuikpadden (en vele andere soorten) in broedconditie te brengen; zie het artikel hieronder voor instructies over het maken van een eenvoudige regenkamer.
Geelbuikpadden vertonen soms een oranje of rode maag; dergelijke individuen zijn moeilijk te onderscheiden van Europese vuurbuikpadden. Controleer de vingers op de voorste ledematen - die van de Europese Vuurbuik hebben kleine webben; de vingers van de geelbuikpad zijn niet met zwemvliezen. Ze zullen echter met elkaar kruisen, evenals met de oosterse vuurbuikpad, en dus is exacte identificatie van gevangenen soms onmogelijk.
