De verschillende Milksnakes behoren tot de mooiste gekleurde reptielen ter wereld. De meeste zijn vrij winterhard, gemakkelijk te hanteren en te kweken, en kunnen worden gehouden in terraria van bescheiden afmetingen. Milksnakes zijn gegroepeerd met Kingsnakes in het geslacht Lampropeltis, die 16 soorten bevat. Soms aangeduid als "Driekleurige koningsslangen", worden de meest populaire soorten beschouwd als ondersoorten van L. driehoek. Onder de 26 ondersoorten van L. driehoek we vinden de prachtige en zeer wenselijke Sinaloan, Pueblan, Nelson's, Black en Hondurese Milksnakes, samen met andere die een beetje moeilijker te houden zijn, maar het overwegen waard van ervaren houders.
Geüpload naar Wikipedia Commons door :Haplochromis
De volgende algemene informatie kan worden toegepast op de verzorging van melkslangen van zowel populaire soorten als ondersoorten. De details variëren echter, vooral met betrekking tot degenen die afkomstig zijn uit grotere hoogten of met specifieke voedselvoorkeuren. Post hieronder voor gedetailleerde informatie over de verzorging van individuele soorten.
Verschillende melkslangen leven in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. Ze komen voor in een breed scala van habitats, waaronder bos- en moerasranden, prairies, rotsachtige berghellingen, overwoekerde velden, woestijnranden, boerderijen en verlaten gebouwen.
Krachtige constrictors, Milksnakes voeden zich met eekhoorns en andere knaagdieren, spitsmuizen, mollen, kikkers, schildpadden, hagedissen en een enorm scala aan andere dieren. Verschillende lijken zich te specialiseren in het jagen op andere slangen. Sommige, zoals de oostelijke koningsslang, hebben immuniteiten ontwikkeld tegen het gif van verschillende pitadders.
Hun verrassende rode, zwarte, gele en witte patronen lijken de waarschuwingskleuren na te bootsen van de giftige koraalslangen die hun leefgebied delen. Nagebootste koraalslangen zijn onder andere Micrurus limbatus, bernadi en diasteem.
Door verschillende soorten konings- en melkslangen te kruisen en door hybridisatie met maïsslangen en andere soorten, hebben slangenenthousiastelingen een spectaculaire reeks unieke "designer-morphs" geproduceerd. De reikwijdte van tentoongestelde kleuren en patronen, zelfs zonder deze in overweging te nemen, is verbluffend. Identificatie op basis van kleur alleen is moeilijk, omdat verschillende soorten en ondersoorten ook in het wild hybridiseren. De meeste zijn 2,5 tot 4 voet lang, maar er zijn 6,5 voet lange individuen geregistreerd.
Het terrarium instellen
Hatchlings kunnen worden grootgebracht in aquaria van 5-10 gallon. Een tank van 30-55 gallon biedt plaats aan een volwassene van gemiddelde grootte. De bovenkant van het scherm moet worden vastgezet met clips, omdat alle slangen ontsnappingskunstenaars zijn.
Wilde melkslangen brengen veel tijd door in holen of onder bladafval. Grotten of diepe ondergronden waarin ze zich kunnen ingraven zijn essentieel.
Geüpload naar Wikipedia Commons door BillC
Substraat
Kranten of wasbare terrariumvoeringen kunnen worden gebruikt bij goed gewende slangen, maar een diep substraat dat graven mogelijk maakt, verdient de voorkeur. Cipres-mulch, espenbedding en/of dode bladeren werken goed, en zorgen ook voor een gemakkelijke "plekreiniging".
Warmte
De meeste Milksnakes doen het het beste in een temperatuurbereik van 72-85 F; een gloeilamp moet worden gebruikt om een zonneplek van 85-92 F te creëren.
Om een thermische gradiënt (gebieden met verschillende temperaturen) tot stand te brengen, zijn grote behuizingen nodig. Thermische gradiënten, essentieel voor een goede gezondheid, stellen slangen in staat hun lichaamstemperatuur te regelen door van hete naar koelere gebieden te gaan.
Een keramische verwarming, warmtekussen onder de tank of een rood/zwart reptiel 'nachtlampje' kan worden gebruikt om warmte te leveren in het donker.
Vochtigheid
Melkslangen zijn vatbaar voor schimmelinfecties van de huid (“blaarziekte”) wanneer ze in vochtige terraria worden gehouden. Drink- en weekwater moet beschikbaar zijn, maar de ondergrond moet schoon en droog blijven.
Licht
Milksnakes hebben geen UVB-lichtbron nodig. UVA-licht kan nuttig zijn bij het aanmoedigen van natuurlijk gedrag en fokken, maar is niet essentieel.
De meeste volwassen Melkslangen accepteren gemakkelijk voorgedode muizen. Hatchlings kunnen meestal pasgeboren muizen aan, maar die van kleinere ondersoorten, zoals de oosterse melkslang, hebben mogelijk een tijdje ingesneden pinken nodig. In het wild voeden jongeren zich voornamelijk met kikkers, kleine hagedissen en, misschien, grote insecten. Het ruiken van een pink met deze voedingsmiddelen zal onwillige eters aanmoedigen.
Geüpload naar Wikipedia Commons door Kaldari
Veel ondersoorten van de Melkslang geven de voorkeur aan andere slangen als voedsel en zijn beruchte kannibalen. Pasgeborenen zijn bijzonder moeilijk in groepen groot te brengen, maar volwassenen kunnen ook proberen kooigenoten te "bemonsteren", zelfs degenen met wie ze al jaren samenleven.
Melkslangen kunnen het beste afzonderlijk worden gehouden en moeten zorgvuldig worden bekeken als ze worden gekoppeld voor de kweek (post hieronder voor informatie over fokken). Individuen die samen gehuisvest zijn, moeten tijdens de voedertijd worden gescheiden, wat wanneer er veel "ongelukken" plaatsvinden.
