Schapen zijn huisdieren die het grootste deel van hun tijd in een stal doorbrengen. Ze zijn adaptief en kunnen zich gemakkelijk aanpassen in de meeste delen van de wereld. Schapen worden al duizenden jaren grootgebracht en zijn sinds het begin der tijden gedomesticeerd.
Ze zijn een waardevolle hulpbron voor de mens sinds we ze leerden te domesticeren. Dus, heb je je ooit afgevraagd hoe schapen in het wild overleven?
In dit artikel beantwoorden we deze vraag en meer over deze gedomesticeerde dieren.
Schapen maken deel uit van een grote groep dieren die herkauwers worden genoemd. Ze behoren tot de biologische familie Bovidae. Deze biologische familie omvat ook andere dieren, zoals geiten en koedoes.
Deze zoogdieren komen oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Daarna verspreidden ze zich naar andere delen van de wereld door menselijke migratie en introducties door andere culturen. De meeste soorten gedijen in klimaten die het hele jaar door koel zijn.
Schapen zijn herbivoren. Meestal voeden ze zich met grasbladeren, twijgen, struiken en graanproducten. Ze eten liever vers, weelderig groen gras, omdat het voedzamer is dan droog gras. Net als andere runderen veranderen ze hun dieet per seizoen. In de winter eten ze minder ruwvoer en meer krachtvoer.
Schapen worden al meer dan 10.000 jaar gedomesticeerd. Het is dus niet verwonderlijk dat ze de overlevingsvaardigheden hebben verloren die ze in het wild zouden hebben gehad. Maar schapen zijn nog steeds herkauwers en hebben verschillende kenmerken. Het betekent dat ze in meer of mindere mate kunnen overleven als ze in het wild worden vrijgelaten.
Als je denkt aan schapen die in het wild overleven, stel je je een dier voor met alle kenmerken van wilde dieren. Schapen zijn geen agressieve dieren. Ze zullen zich niet verdedigen tegen roofdieren zoals andere wilde dieren. Het zal ook een uitdaging zijn om voor zichzelf te zorgen.
Zonder menselijke tussenkomst zijn schapen kwetsbaar voor ziekten. De andere factor is hoeveel voedsel er voor hen beschikbaar is. Schapen hebben aanzienlijke hoeveelheden voedsel nodig als ze voor langere tijd in het wild kunnen overleven. Grassen en bladeren kunnen voor voldoende voeding zorgen als er voldoende van beschikbaar is.
Hun vermogen om te grazen en te bladeren geeft hen een breed scala aan mogelijke habitats. Maar de winterse temperaturen zullen het leven in de meeste gebieden van Noord-Amerika en Europa erg moeilijk maken.
Volgens National Geographic kunnen schapen langer leven als ze worden gedomesticeerd dan wanneer ze in het wild leven.
Schapen kunnen overleven in verschillende omstandigheden die in de natuur voorkomen. Er is waargenomen dat ze in het wild gedijen, hoewel ze vijanden hebben die op ze jagen.
Maar bepaalde factoren zorgen ervoor dat schapen gedijen en een aanzienlijke populatie behouden in alle soorten omgevingen. Enkele van de factoren zijn:
Veel factoren helpen schapen in het wild veilig te houden. Maar hun meest effectieve verdedigingsmechanisme is hun vermogen om snel te rennen en te vluchten voor gevaar wanneer dat nodig is.
Schapen leven meestal in kuddes van ongeveer 20-30 personen. Het maakt ze doelwitten voor roofdieren, zoals wolven en coyotes die in roedels jagen. Als er een dreiging in de buurt is, rennen schapen naar het midden van de kudde, waar het voor roofdieren moeilijker is om een individueel dier aan te vallen.
Ook hebben schapen een sterk afweersysteem. Ze hebben enorme hoorns, die ze gebruiken om roofdieren af te weren. De hoorn van het schaap is het enige verdedigingssysteem dat hem gevaarlijk maakt voor roofdieren. Ze kunnen worden gebruikt om aanvallers te duwen en af te werpen. Schapen gebruiken ook hoorns om elk roofdier dat hen probeert aan te vallen ernstig letsel toe te brengen.
Roofdieren, zoals honden en wolven, zijn bang voor schapen en hun hoorns en zullen hun best doen om niet met ze in contact te komen.
Schapen hebben ook een scherp instinct in het voelen van gevaar. Ze weten hoe ze dekking moeten zoeken.
Het steile en rotsachtige terrein van de bergen en heuvels waar schapen leven, biedt hen veel schuilplaatsen en veiligheidszones. De grotere hoogten hebben ook een gezonde vegetatie, wat de schapen helpt om in het wild te overleven.
Schapen kunnen gemakkelijk van de ene rots naar de andere klimmen of springen. Ze kunnen ook de rivierbeddingen oversteken, evenals grote rotsen die over de rivierbeddingen hangen. Het helpt hen contact met roofdieren zoals wolven en adelaars te vermijden.
Bovendien hebben schapen de neiging om in open gebieden te blijven waar ze elk naderend roofdier gemakkelijk kunnen zien. Wanneer een roofdier verschijnt, rennen ze de dichtstbijzijnde heuvel of berg op en verstoppen zich tussen rotsen en keien.
De aanwezigheid van bossen in deze gebieden biedt een uitstekende voedselbron voor de schapen. Ze grazen op weiden op grote hoogte tijdens de winterseizoenen. De weelderige groene grassen bieden hen een uitstekende voedselbron. Tijdens de zomerseizoenen trekken ze naar het laagland en voeden zich met verschillende soorten vegetatie die zich op lagere hoogten bevinden.
De beste manier voor schapen om zichzelf tegen roofdieren te beschermen, is door in een groep te leven. Roofdieren gaan meestal eerst achter het zwakste lid van een kudde aan, maar een dominant mannelijk schaap zal sterk genoeg zijn om een leeuw of tijger te verslaan. Maar hij zal een roedel hyena's niet kunnen bijhouden.
Bovendien biedt het leven in kuddes bescherming tegen zowel directe als indirecte bedreigingen. Roofdieren zullen hun tijd niet verspillen met het aanvallen van individuen uit een kudde die te groot is om één voor één op te jagen.
Het is dus niet verwonderlijk dat schapen zijn geëvolueerd tot sociale wezens. Ze ontwikkelen complexe sociale structuren en vormen hechte groepen die zich verdedigen tegen roofdieren.
Schapen kunnen extreme weersomstandigheden verdragen. Speciale bescherming tegen koud weer, harde wind en regen maakt ze sterker dan andere dieren.
De wol van schapen kan hen helpen te overleven in verschillende temperatuurniveaus. Het is een natuurlijke isolator die hen helpt de extreme kou te weerstaan. Terwijl het een uitstekende bescherming biedt tegen de zon. Het laat geen vocht ontsnappen. Zo houdt het zijn lichaam warm in de winter en koel in de zomer.
Schapen kunnen geluiden vier keer beter horen dan de gemiddelde mens. Omdat ze grote oren hebben, moeten ze een optimaal gehoorvermogen hebben. Op deze manier kunnen ze elk naderend roofdier detecteren. Veelvoorkomende roofdieren van schapen zijn bobcats, lynxen, wolven, coyotes, beren, leeuwen, tijgers, honden, poema's, vossen en vele andere dieren.
Schapen die in het wild leven, hoeven niet te worden geschoren, omdat hun jassen hen warm houden in de winter en koel in de zomer. Volgens Farmsanctuary is het echter mogelijk voor schapen die in het wild leven om hun extra wol af te werpen door tegen bomen en struiken te wrijven. Het helpt ook om parasieten, zoals luizen, te voorkomen.
De schapenvacht is gemaakt van twee lagen wol:De waakwol helpt de schapen te beschermen tegen regen en sneeuw en stoot insecten af. De jas beschermt ook tegen hitte en kou.
De vacht van een schaap groeit meestal niet continu. De groei van de onderwol wordt bepaald door het klimaat waarin de schapen leven. Gewoonlijk zullen schapen die in een koud klimaat leven een langere groei van onderwol hebben. Degenen die in een warmer klimaat leven of degenen die het hele jaar door in gematigde streken leven, worden niet lang.
Fleece uit verschillende regio's kan sterk variëren. Sommige vachten zijn fijn en dicht, terwijl andere grof en open zijn. De kwaliteit en textuur van het vlies zijn afhankelijk van het schapenras.
Schapen in het wild hebben vaak dikkere vachten om ze warm te houden. In dit geval hoeven ze niet te worden geschoren. De wol kan zo dik zijn dat het de schapen te warm houdt, zodat ze hun extra wol verliezen als het warm weer is.
Ja, schapen kunnen overleven zonder zorg van mensen. Bovendien hebben ze lange tijd zonder zorg moeten leven. Schapen zijn dus niet volledig afhankelijk van mensen om te overleven. Maar ze kunnen niet gedijen, en dat is het probleem.
In het wild zijn schapen ten prooi aan veel roofdieren. Maar ze staan ook bekend om hun sterke kuddementaliteit. Dus volgen ze de leider in de kudde. Het wordt kuddementaliteit genoemd en kan worden gebruikt om ze te beschermen tegen roofdieren als er een sterke leider in de kudde is.
Gewoonlijk zijn schapen die in het wild leven kleiner dan hun gedomesticeerde tegenhangers. Sommige soorten kunnen tot drie voet lang zijn bij de schouder. Veel gedomesticeerde schapen bereiken slechts 60 cm.
De Noord-Amerikaanse dikhoorn is een van de grootste soorten wilde schapen. Mannetjes worden tot 1,20 meter hoog en wegen tot 200 kilo.
Wilde schapen hebben geen lange levensduur in vergelijking met gedomesticeerde schapen. Maar de meeste soorten leven ongeveer tien tot twaalf jaar in het wild. Gedomesticeerde schapen leven langer dan hun wilde tegenhangers. Dat komt omdat ze beter beschermd zijn tegen roofdieren en meer toegang hebben tot voedsel. Wilde schapen sterven eerder door predatie of honger dan door natuurlijke oorzaken.
Gewoonlijk leven gedomesticeerde schapen 12 tot 14 jaar. Maar sommige rassen leven wel 20 jaar. Volgens gegevens verzameld door Livescience was het langstlevende schaap ooit een gedomesticeerde merino. Het leefde 27 jaar.
Schapen zijn grote hoefdieren die mensen door de eeuwen heen hebben gedomesticeerd voor zowel hun vlees als hun vacht. In tegenstelling tot hun vredige, pastorale imago, zijn schapen flexibele wezens. Ze kunnen overleven in een grote verscheidenheid aan habitats over de hele wereld. Maar waar ze ook wonen, schapen zijn nog steeds vee. Het is niet de bedoeling dat ze lang in het wild leven, en ze zijn nog steeds afhankelijk van mensen voor voedsel en water.
