Dit is de echte wenkbrauwbabbelaar (Malacocincla perspicillata ) exemplaar gevonden en gevuld door Carl A.L.M. Schwaner en bestudeerd door de neef van Napoleon Bonaparte in 1850. Sommige dieren zijn zeer zeldzaam, dat is waar. Het is echter ongebruikelijk dat een dier zo zeldzaam is dat een Europese ontdekkingsreiziger het vindt tijdens een cruise door Indonesië in de jaren 1840, en het is pas over 170 jaar weer bekend bij de wetenschap. Dat is een overdreven zeldzaam dier, en de wenkbrauwbabbelaar (Malacocincla perspicillata ) is een van deze.
De wenkbrauwbabbelaar is een vogel die uitsluitend op het eiland Borneo leeft. Een deel van de reden waarom de vogel zoveel decennia verloren was gegaan, is dat de man die het eerste exemplaar in de late jaren 1840 ving, doodde en stopte, de Duitse natuuronderzoeker Carl A.L.M. Schwaner, meldde dat hij de vogel vond op het eiland Java, een eiland naar het zuiden. Maar zelfs nadat de verwarring was verholpen, vonden wetenschappers de vogel niet. Ze zagen er weliswaar niet erg moeilijk uit, maar toch - de vogel was 170 jaar lang verloren.
Totdat, dat wil zeggen, twee lokale mannen een zwarte, grijze en bruine vogel vingen die ze niet herkenden in het bos in de provincie Borneo in Zuid-Kalimantan. Ze stuurden een foto van de vogel naar BW Galeatus, een vogelobservatiegroep die in 2016 op Borneo werd opgericht. Leden van de groep waren het erover eens dat hoewel de vogel leek op de babbelaar van Horsfield - een andere babbelaar die op het eiland voorkomt - hij veel meer leek op de tekeningen van de wenkbrauwbrabbelaar in de vogelgidsen, daar vermeld als mogelijk uitgestorven en getrokken uit het dode exemplaar dat was verzameld voordat Charles Darwin 'Origin of the Species' schreef.
Op dit moment weten wetenschappers bijna niets over deze vogel, maar dit is wat er tot nu toe verrassend is aan de wenkbrauwbrabbelaar. De vogel heeft rode ogen, in plaats van de felgele ogen die worden vertegenwoordigd door de ietwat grillige taxidermie van Schwaner. En ze hebben al die jaren overleefd, ondanks de agressieve ontbossingspraktijken van Borneo die andere populaties dieren op het eiland hebben gedecimeerd.
Alleen de tijd en meer studie zullen het volledige verhaal van de wenkbrauwbrabbelaar vertellen. Hoewel er slechts één vogel is herontdekt, kan deze ongrijpbare soort uiteindelijk worden beschouwd als een 'Lazarus-soort', een organisme waarvan men denkt dat het is uitgestorven, maar dat blijkt te bestaan na een lange tijd van het wereldtoneel.
Dat is nu interessantEr is slechts één exemplaar van de wenkbrauwbabbelaar, die werd verzameld door de Duitse natuuronderzoeker Carl A.L.M. Schwaner ergens tussen 1843 en 1848. Nadat de vogel in de jaren 1840 was gevuld, werd hij teruggebracht naar Europa, waar hij werd bestudeerd door de neef van Napoleon, Charles Lucien Bonaparte. Bonaparte was een zeer gerespecteerde bioloog en ornitholoog die meer dan 400 soorten en ondersoorten van vogels bestudeerde en noemde.
