Het verhaal van de Perzische kat moet gemakkelijk te vertellen zijn. Perzisch is tenslotte een van de meest populaire kattenrassen aller tijden - Perzen zijn momenteel de 4 meest populaire kattenrassen ter wereld.[1]
Het is ook een van de oudste kattenrassen. Sommigen zeggen dat het ras honderden, zo niet duizenden jaren terug te voeren is. En toch weten we heel weinig over waar deze kat echt vandaan komt.
De hedendaagse Perzische kat - een verfijnde en beschaafde kat, soms beschreven als 'meubels met bont', logenstraft het wilde en wollige achtergrondverhaal dat aan het ras wordt toegeschreven.
Wat weten we echt over deze statige, elegante kat?
Voordat we ingaan op de geschiedenis van de Perzen, laten we eerst even praten over wie deze kat is.
De Pers is een langharige kat, met golvende lokken, een dikke kraag en een pluim van een staart. Hij heeft zware botten, een klein lichaam en een klein postuur, met een rond gezicht en boeiende ronde ogen.
De Perzische is vooral bekend om haar gezicht, dat zowel verleidelijk als controversieel is. De moderne show Persian heeft een zeer afgeplat profiel, wat een schattigheid verleent die wordt geëvenaard door de uiterst lieve persoonlijkheid van deze kat. Geen wonder dat de Perzische kat al sinds de Victoriaanse tijd favoriet is bij kattenliefhebbers. Maar de gelaatstrekken die de Perzische onmiddellijk herkenbaar maken, kunnen een prijs hebben voor sommige katten die met hen moeten leven.
Als je je katten liever op je schoot hebt, in plaats van door de gordijnen te klimmen, dan is de Persian iets voor jou. Hij is een kalme, niet veeleisende kat die graag knuffelt, maar niet zo waardig dat hij boven een beetje plezier met een verenspeeltje verheven is.
We duiken zo wat dieper in het uiterlijk en de persoonlijkheid van deze kat.
We beschouwen langharige katten tegenwoordig natuurlijk als vanzelfsprekend, maar de voorouders van de wilde katten van de huidige huiskatten waren allemaal kortharig.
Wij geloven dat langharigheid bij katten te wijten is aan een mutatie - een spectaculaire mutatie, zo blijkt. Het lijkt op drie plaatsen in de wereld te zijn gebeurd:Rusland, Perzië (nu Iran) en Klein-Azië (nu Turkije). Maar het is net zo goed mogelijk dat de mutatie die langharige katten voortbracht alleen in Rusland voorkwam en die katten hun weg naar deze andere plaatsen vonden en hun genen aan de lokale genenpool toevoegden. We zullen het nooit zeker weten.
(Lees 'De Siberische kat' voor meer informatie over katten van Russische afkomst.)
In ieder geval werden langharige katten, die vermoedelijk de voorouders waren van de huidige Perzen en Angora's, voor het eerst opgemerkt in het midden van de late jaren 1500. We kunnen ons voorstellen dat langharige katten op hun handelsroutes tussen de zijde en specerijen werden bewaard op Romeinse en Fenicische karavanen.[2] Misschien.
Een beetje vooruitspoelen, naar de jaren 1600, en we hebben echte documentatie over Perzische katten. Een Italiaanse reiziger genaamd Peitro della Valle beschreef enkele grijze katten met een lange, zijdeachtige vacht die in de provincie Khorazan in Perzië leven. Hij nam een paar koppels mee naar huis om toe te voegen aan een fokprogramma van langharige katten in zijn thuisland.[3]
Ongeveer tegelijkertijd bracht de Franse wetenschapper Nicholas-Claude Fabri de Peiresc enkele Angora-katten mee naar huis van zijn reizen in het Ottomaanse Rijk (nu Turkije).[4]
Het was ooit gemakkelijk om onderscheid te maken tussen Perzen en Angora's in Europa, omdat de katten uit Perzië grijs waren, terwijl de Angora's wit waren.[5] Maar de twee typen bleven niet lang gescheiden. Ze werden gekruist met elkaar en met andere langharige Europese katten en al snel werd het onmogelijk om ze te onderscheiden. De termen "Perzisch" en "Angora" werden uiteindelijk beschouwd als alternatieve namen voor hetzelfde kattenras.[6]
Een zogenaamd Perzische kat werd getoond op de allereerste kattenshow in het Crystal Palace in Londen in 1871. Harrison Weir, de vader van kattenfantasie, was de promotor van de show en hij probeerde te schrijven wat we nu een rasstandaard zouden noemen voor Perzen. Hij beweerde dat Perzen langere staarten, meer volumineuze en grovere vacht, een grotere kop en minder spitse oren hadden dan de Angora. Maar veel van zijn katten die dol waren op tijdgenoten dachten dat hij haren aan het splijten was (om zo te zeggen).
Interessant is dat genetisch onderzoek aangeeft dat de huidige Perzen eigenlijk nauwer verwant zijn aan West-Europese katten dan aan katten uit het Nabije Oosten. Wat een warrige geschiedenis voor zo'n legendarische kat.
Sindsdien fokken we selectief Perzische katten, waardoor ze meer 'Perzisch' en minder zijn... wat ze ook waren.
Een keerpunt in de Perzische fokkerij kwam aan het eind van de jaren vijftig, toen sommige nesten van roodgestreepte Perzen kittens bevatten die geboren waren met een gezichtsmutatie.[7] De mutatie veroorzaakte een afvlakking van de gelaatstrekken, iets wat we nu 'peke-faced' noemen, naar de pekineeshond met een plat gezicht.
Er was een tijdje enige opwinding over deze ongewoon ogende katten en ze werden zelfs geregistreerd als hun eigen ras, totdat ze behoorlijk ernstige gezondheidsproblemen begonnen te krijgen. Dit aparte ras mocht (vermoedelijk) uitsterven, maar fokkers van Perzische katten waren toegewijd aan deze "look" en begonnen katten te fokken met steeds plattere gezichten.
Er is een woord voor deze vorm van selectief fokken, waarbij te veel nadruk wordt gelegd op een fysieke eigenschap:het heet extreem of ultratyperen.[8] Ultratyperen is de reden waarom we tegenwoordig Perzische katten met een plat gezicht hebben - niet vanwege de mutatie. De mutatie was de inspiratie voor het ultratyperen. Hierover zo meteen meer.
Er zijn tegenwoordig eigenlijk twee soorten Perzische katten. Het showtype Perzische heeft een plat gezicht met een neus die bijna tussen de ogen lijkt te zitten. Dit type Perzisch wordt beschreven in de rasstandaard van de Cat Fanciers' Association (CFA).[9]
Er is een ander type Perzisch, de traditionele Perzische of Doll Face Persian. Deze kat heeft een meer typische neuslengte en plaatsing, die vermoedelijk meer in overeenstemming is met de gezichtsstructuur van wat liefhebbers "originele" Perzische katten noemen.[10] Fokkers die dit type fokken weten dat ze nooit showkatten kunnen zijn, maar begrijpen dat veel Perzisch-liefhebbende kattenbeschermers genieten van de prachtige Perzische persoonlijkheid zonder de gezondheidsproblemen van het showtype.
Het probleem met Perzen met een plat gezicht is dat de "look" niet alleen huiddiep is. Net als honden met een korte neus, waaronder buldoggen, boksers, Boston-terriërs en mopshonden, lijden katten met een plat gezicht aan een reeks gezondheidsproblemen die samen worden beschreven als 'brachycefalisch syndroom', helaas veroorzaakt door hun anatomie.
Een van de mogelijke problemen die worden veroorzaakt door de vorm van de schedel van een Perzische show, is het Brachycephalic Airway Obstructive Syndrome (BAOS), dat kan leiden tot ernstige ademnood. De nauwe neusgangen en het extra lange gehemelte van een Pers maken het voor de kat moeilijk om te ademen. Velen worden gedwongen door hun mond te ademen, en sommigen kunnen niet diep of snel genoeg ademhalen. De stijging van de ademhalings- en hartslagfrequentie die daarop volgt, kan levensbedreigend zijn, vooral als de kat oververhit of gestrest is.[11]
Dit ras lijdt ook aan misvormde traankanalen, waardoor de tranen constant over het gezicht van een Pers lopen. Dit is niet alleen lelijk, maar kan ook huidontstekingen veroorzaken.
Perzen kunnen extra plooien van de gezichtshuid hebben die tegen hun hoornvlies wrijven. Velen hebben last van entropion, waarbij de oogleden naar binnen vouwen, waardoor de wimpers pijnlijk tegen de hoornvliezen wrijven. Perzen kunnen ook andere oogafwijkingen hebben, waaronder ondiepe of misvormde oogkassen of misvormde oogleden.
Kaak- en gebitsafwijkingen komen vaak voor als gevolg van de verkorte kaak van een Pers. Velen hebben problemen met het zogen als kitten of met eten als volwassenen. Voedsel komt vaak vast te zitten tussen slecht uitgelijnde tanden, wat leidt tot tandvleesaandoeningen en tandbederf. Sommige Perzen hebben last van een hazenlip, een gespleten gehemelte of een abnormaal hoog gehemelte.[12]
Abnormale of moeilijke bevallingen komen veel voor bij Perzen en het doodgeboortecijfer onder Perzen is hoger dan normaal voor katten.
Perzen hebben, gezien hun lange haar en gebrek aan snuit, vaak problemen met hygiëne. Velen kunnen zichzelf niet goed verzorgen, wat leidt tot huidproblemen en uitwerpselen die aan de achterpoten blijven kleven. Veel eigenaren van Perzen met een plat gezicht moeten hun katten knippen of scheren om de hygiëne te verbeteren en klitten te voorkomen.
Kattenfokkers over de hele wereld staan tegenwoordig onder druk van veterinaire en dierenwelzijnsorganisaties om de rasstandaarden voor Perzen te veranderen. Tegenwoordig vereisen The International Cat Association (TICA) en Fédération Internationale Féline (FIFe) dat de neusgaten van een Perzische kat open zijn. De Duitse dierenwelzijnswet verbiedt het fokken van katten waarbij de neus hoger is dan de onderste oogleden.[13]
Laten we deze controverse even opzij zetten. Met of zonder het "pekegezicht" is dit een prachtige kat. En ik bedoel mooi.
De Perzische kat is een middelgrote kat:de meisjes wegen tussen de acht en twaalf pond en de jongens kunnen meer dan twaalf zijn.[14]
Een Pers heeft een glamoureuze vacht:lang en dik, waardoor de kat vaak groter lijkt dan ze is. De vacht kan in meer dan 100 verschillende patroon- en kleurencombinaties voorkomen, waaronder effen, schildpadden, tabby's, bi-colors, colorpoint, rook (die stevig lijkt, maar eronder wit is), schaduw (waarbij een derde van het haar getipt is) met kleur), en chinchilla (zilver met wat zwarte puntjes).[15]
Een Pers heeft korte benen en een stevig, dik lichaam. Hij heeft een breed hoofd met ver uit elkaar staande oren en grote expressieve ogen in verschillende tinten blauw, groen en koper.
Er is een reden dat Perzen tot de meest populaire kattenrassen ter wereld behoren. Dit is een lieve kat die niets liever doet dan op schoot zitten. En toch is de Perzische kat een niet veeleisende kat:ze is aanhankelijk en geniet van aandacht, maar heeft geen constante nodig aandacht.
Alleen omdat een Pers graag knuffelt, wil nog niet zeggen dat hij niet speels en nieuwsgierig zal zijn. Je Perzische kan het ene moment in een zonnestraal op de keukenvloer dutten en het volgende moment plotseling uitbarsten in een kittenachtige dwaasheid. Maar dit is geen kat die graag springt en klimt. Je zult de jouwe niet bovenaan de koelkast vinden, of wankelend op de rand van een boekenplank. Je Perzische zal het gelukkigst zijn met alle vier de poten op de grond.
De Pers is een rustige kat, met een zachte melodieuze stem. Ze geeft de voorkeur aan een serene, voorspelbare omgeving. Ze past zich goed aan het leven in een appartement aan en zal het leuk vinden om deel uit te maken van een gezin, zolang je kinderen respectvol zijn en haar met waardigheid behandelen.
Hoe lang leven Perzen? Dat hangt af van aan wie je het vraagt. Gegevens over huisdierenverzekeringen uit Zweden die bijna 50.000 katten evalueerden, schatten de gemiddelde levensduur van Perzen op ongeveer 12,5 jaar.
Merk op dat "mediaan" niet "gemiddeld" betekent; het betekent 'midden'. Met andere woorden, de helft van de katten in het onderzoek leefde langer dan 12,5 jaar. Bovendien is het onderzoek meer dan 15 jaar geleden, in 2006, afgerond. Sindsdien is de veterinaire zorg verbeterd.
Andere bronnen beweren dat Perzen gemakkelijk 15 jaar kunnen leven, met sommigen zelfs meer dan 20.[16]
Toch lijden Perzen aan een aantal potentieel ernstige ziekten:
Hypertrofische cardiomyopathie (HCM). HCM is de meest voorkomende vorm van hartziekte bij katten en is erfelijk. De incidentie onder Perzen is 6,5%. Er is geen remedie, en er is geen manier om te garanderen dat een kat het niet zal ontwikkelen, ongeacht wat een fokker je zou kunnen vertellen.[17] (Lees voor meer informatie over HCM 'Hypertropische cardiomyopathie bij katten'.) Polycystische nierziekte (PKD) . PKD veroorzaakt nierfalen bij katten en heeft een incidentie van 36-49% bij Perzen, wat extreem hoog is. Bij deze ziekte ontwikkelen zich cysten in de nieren, die na verloop van tijd gezond nierweefsel vervangen. Katten met PKD ervaren nierfalen op een gemiddelde leeftijd van slechts zeven jaar. DNA-screening is nu beschikbaar en verantwoorde fokkers zullen profiteren van deze belangrijke technologie om te voorkomen dat dragers van deze vreselijke ziekte worden gefokt. Vroeg optredende progressieve retinale atrofie . Dit is een erfelijke, degeneratieve oogziekte. Kittens zo jong als vier tot acht weken oud kunnen worden aangetast en de ziekte vordert snel. Een kitten kan vanaf 15 weken blind zijn. Ooit geloofde men dat alleen chocolade of puntige lijnen de ziekte droegen, maar we weten nu dat het meer verspreid is.[19] Basaalcelcarcinoom . Dit is een huidkanker die meestal op het hoofd, de rug en de bovenborst van een kat groeit. Béguez-Chédiak–Higashi-syndroom . Blauwrook Perzen zijn vatbaar voor deze ziekte, die invloed heeft op de manier waarop cellen afval verwerken. Katten met de ziekte kunnen op jonge leeftijd staar krijgen, vaak nog voor de leeftijd van drie maanden. De stollingscellen werken niet goed en aangetaste katten kunnen last krijgen van meer bloedingen. De ziekte verzwakt het immuunsysteem, zodat aangetaste katten meer infecties kunnen oplopen.[20]
Over het algemeen zijn Perzen vatbaar voor een breed scala aan dermatologische, oculaire, urinaire, reproductieve, gastro-intestinale, cardiovasculaire, immunologische en neurologische aandoeningen die de kwaliteit en levensduur van sommige katten kunnen beïnvloeden.
Dat gezegd hebbende, veel Perzen blijven hun hele leven volledig gezond.
Als je een onderhoudsarme kat wilt, is de Perzische kat niet de kat voor jou.
Veel Perzen ervaren overmatige tranende ogen en vlekken. U moet elke dag onder de ogen van uw kat vegen met een vochtig watje of een zachte doek om korst en bruine vlekken te voorkomen en om dermatitis op afstand te houden.
Alle Perzen hebben regelmatig verzorging nodig om klitten te voorkomen. En met regelmatig bedoel ik dat een Pers vaak (mogelijk zo vaak als wekelijks) moet worden gewassen en dagelijks moet worden geborsteld en gekamd om pijnlijke matten en huidproblemen te voorkomen. Sommige Perzische eigenaren scheren preventief de vacht.
Als je van plan bent om de weelderige lokken van je kat in al hun vloeiende glorie te houden, overweeg dan om deze gladdere borstel met gewone pinnen van Burt's Bees en deze zware, brede roestvrijstalen kam van Paws Pamper te kopen.
Het is bekend dat Perzen kieskeurig zijn over hun kattenbakken en ze misschien niet meer gebruiken als ze rommelig worden. Plan om minstens twee keer per dag te scheppen.
(Lees voor meer informatie over het vlekkeloos houden van de kattenbak, "Hoe de geur van de kattenbak onder controle te houden.")
Het kan zijn dat je een waterfontein voor je Perzische kat moet kopen, omdat die ervoor zorgt dat het haar op de kin van een Pers en de borst droger blijft.[21] Ik raad dit Veken-model of dit roestvrijstalen model van PETLIBRO aan.
Veel Perzen met een pekgezicht hebben moeite om brokken vast te pakken vanwege de vorm van hun mond en kaken en de plaatsing van hun tanden. Sommige huisdiervoedingsbedrijven bieden speciaal ontworpen droogvoer om het hen zogenaamd gemakkelijker te maken. Je kunt Royal Canin Persian Breed Adult Droog Kattenvoer proberen als je Perzische dit probleem ervaart, hoewel ik het niet persoonlijk heb geprobeerd.
Houd er rekening mee dat uw Perzische kat moet worden beschermd tegen warm weer. Je zult de jouwe in comfort met airconditioning moeten houden. Houd er ook rekening mee dat veel luchtvaartmaatschappijen geen Perzen in vracht vervoeren vanwege de kans op ademnood of zelfs de dood.
Afhankelijk van het rasregister dat u raadpleegt, is de Himalaya-kat een apart kattenras of een variëteit van de Perzische kat. De Himalaya is een kruising tussen een Siamees en een Pers. Het ras heeft de schoonheid en veel van de prachtige eigenschappen van een Perzische kat, maar de verbluffende kleurstelling van een Siamese kat. Deze kat dankt zijn naam aan andere gekleurde dieren, zoals het Himalaya-konijn, niet vanwege een connectie met Nepal.[22]
(Lees hier meer over colorpointing en het Siamese kattenras.)
De exotische korthaar was het resultaat van een geheim experiment van Amerikaanse korthaar fokkers om de prachtige zilverkleur en groene ogen van de Perzische soort aan hun ras toe te voegen. De exotische korthaar, die tegenwoordig in alle kleuren verkrijgbaar is, lijkt in alle opzichten op een Perzische, behalve dat hij een korte, dichte vacht heeft. Om deze reden wordt de exotische korthaar soms de Perzische van de luie man genoemd. Sommige registers beschouwen ze als een variëteit aan Perzische katten, terwijl andere ze als een apart ras registreren.[23]
Toy Perzen zijn gewoon kleinere Perzen, en ze hebben ook de namen "palmformaat", "pocket", "mini", "theekopje" en "pixie". Velen beschouwen deze termen als een marketingtruc omdat mini-Perzen, in tegenstelling tot miniatuurhondenrassen, niet voortkwamen uit genetische mutaties. Ze zijn het resultaat van vaak schadelijke en herhaalde inteelt door gewetenloze fokkers om steeds kleinere katten te krijgen. Deze individuen zijn genetisch zwakker dan hun volwaardige tegenhangers en hebben vaak te maken met extra gezondheidsproblemen en een kortere levensduur.[24]
Tinker Toy heeft de Guinness Book of World Records-titel van kleinste kat ooit. Tinker Toy was slechts 2,75 centimeter lang en 7,5 centimeter lang. Hij woog slechts 1 ½ pond en stierf op zesjarige leeftijd.[25]
Ga echter niet op zoek naar een foto van Tinker Toy. Zelfs het Guinness Book heeft er geen. Je zult waarschijnlijk een gephotoshopte afbeelding tegenkomen van een kat genaamd Mr. Peebles die in de palm van een hand lijkt te passen. Snopes.com heeft bevestigd dat deze foto, waardoor meneer Peebles er kleiner uitzag dan hij in werkelijkheid was, is bewerkt voor een online fotobewerkingswedstrijd.[26] Er zijn geen katten, Perzisch of anderszins, zo klein.
