Begrijpen honden de duurzaamheid van objecten? Objectduurzaamheid - het idee dat een aan het zicht verborgen object nog steeds bestaat - is een concept dat uitgebreid is bestudeerd bij menselijke baby's en peuters. Vragen over de cognitieve vaardigheden van honden en hoe zij de wereld waarnemen, hebben ertoe geleid dat wetenschappers het concept van objectduurzaamheid hebben bestudeerd met betrekking tot honden in het bijzonder.
Ontwikkeling van objectbestendigheid bij mensen
Het vermogen om te herkennen dat objecten die niet in het zicht zijn nog aanwezig zijn, is iets dat kinderen op jonge leeftijd ontwikkelen. Hoewel onderzoekers debatteren over de leeftijd waarop menselijke baby's voor het eerst objectduurzaamheid ontwikkelen - de opgemerkte ontwikkelingspsycholoog Jean Piaget, bijvoorbeeld, geloofde dat objectduurzaamheid na 9 maanden is ontwikkeld, terwijl onderzoekers zoals Renee Baillargeon geloven dat het veel eerder aanwezig is, op 3 tot 4 maanden -- het wordt beschouwd als een essentieel concept in de gezonde ontwikkeling van de menselijke cognitie.
Objectduurzaamheid bij honden
Een onderzoek uit 2009 aan de Universiteit van Kentucky geeft aan dat honden onder bepaalde omstandigheden tekenen vertonen van begrip van objectduurzaamheid. In het onderzoek werden objecten verborgen onder emmers die op een beweegbare balk waren geplaatst. Wanneer de straal 90 graden werd gedraaid, waren honden over het algemeen in staat om de locatie van het verborgen object correct te identificeren, wat aangeeft dat ze begrepen dat het object nog steeds bestond, zelfs als het verborgen was. Toen de straal echter 180 graden werd gedraaid, waren de honden niet in staat het object te lokaliseren met een snelheid die hoger was dan het toeval. Dit is volgens de onderzoekers te wijten aan het feit dat de straal, op zo'n manier geroteerd, identiek leek en tegenstrijdige context-aanwijzingen voor de honden veroorzaakte. Het feit dat de honden slecht presteerden op de 180 graden conditie is in feite een controle voor de invloed van geursignalen en sociale signalen; als de honden zouden reageren op geur of menselijke uitdrukkingen en gebaren, zouden ze even goed hebben gepresteerd in de 180 graden conditie.
Sociale interferentie
Hoewel studies aangeven dat honden in staat zijn om de duurzaamheid van objecten bij veel taken te begrijpen, kunnen menselijke sociale signalen hun vermogen om nauwkeurig te presteren verstoren. Volgens de website van de televisiezender Discover hebben gedomesticeerde honden in de loop van de tijd geleerd te reageren op menselijke uitdrukkingen en gebaren. Als een hond bijvoorbeeld kijkt naar een object zoals een bal die onder een container wordt geplaatst en wordt aangemoedigd met oogcontact, gesproken woorden of gebaren om het meerdere keren op te halen -- en dan toekijkt terwijl de bal op een andere schuilplaats wordt geplaatst -- hij zal nog steeds ongeveer 75 procent van de tijd proberen het van de oorspronkelijke locatie op te halen. Discover suggereerde dat als je de sociale signalen uit het experiment verwijdert, honden slechts 39 procent van de tijd niet naar de juiste locatie zullen gaan. Als mensen helemaal uit de situatie worden verwijderd, daalt het percentage mislukkingen nog verder. In dit voorbeeld heeft de hond geleerd te reageren op sociale signalen in plaats van op zijn eigen observaties.
Uw hond testen
Als u benieuwd bent of uw hond objectduurzaamheid begrijpt, biedt de BBC een eenvoudige test die u thuis kunt proberen. Hoewel deze test niet zo uitgebreid is als de bovengenoemde onderzoeken en nog steeds onderhevig is aan problemen met sociale interferentie, geeft het u een ruw idee van hoe uw hond de wereld om hem heen waarneemt. Terwijl je hond toekijkt, plaats je een favoriete ongeparfumeerde traktatie of speeltje onder een ondoorzichtig blik of bak. Laat uw hond interactief met de container omgaan, zonder hem te spreken of aan te moedigen, en observeer zijn reactie. Als uw hond de container omdraait of verplaatst om het object erin te krijgen, begrijpt hij waarschijnlijk de duurzaamheid van objecten op een basisniveau.
Over de auteur
Lisa Miller is een freelance schrijver sinds 2008. Ze heeft een bachelor in psychologie van de Missouri Southern State University en is momenteel een voltijds afgestudeerde student die werkt aan haar master in experimentele psychologie.
