Wanneer uw hond de dierenkliniek bezoekt voor zijn jaarlijkse welzijnsonderzoek, is een van de belangrijkste dingen die uw dierenarts zal doen, met een stethoscoop naar de borst van uw hond luisteren. Het geluid van het hart en de longen van uw hond kan uw dierenarts veel informatie geven en kan zelfs een vroeg waarschuwingssignaal zijn voor ziekte lang voordat externe symptomen optreden.
Hartgeruis is een van de meest voorkomende geluiden die uw dierenarts zal proberen te detecteren wanneer hij naar het hart van uw hond luistert.
Een normaal hart wordt vaak beschreven als het maken van een ritmisch "lub-dub" geluid. Het eerste "lub" -geluid treedt op wanneer het eerste paar hartkleppen - de atrioventriculaire kleppen genoemd - sluiten terwijl de hartspier samentrekt. Het tweede "dub"-geluid treedt op wanneer het tweede paar hartkleppen - de halvemaanvormige kleppen genoemd - sluiten en de hartspier ontspant.
Een hartgeruis is een abnormaal geluid dat kan optreden voor, na of tijdens deze normale "lub-dub" -geluiden. Het geruis wordt veroorzaakt door een onregelmatige of turbulente bloedstroom door het hart. De exacte timing en het geluid van het geruis kan variëren, afhankelijk van de onderliggende ziekte.
Sommige gemompel maken een suizend geluid, terwijl andere een klikkend geluid maken, of zelfs een hoog, bijna muzikaal geluid.
Dierenartsen classificeren hartgeruis op basis van hun timing ten opzichte van de normale hartgeluiden, hun luidheid en het punt van maximale intensiteit - het gebied van de borstkas waar het geruis het duidelijkst te horen is. Deze classificaties kunnen de dierenarts helpen de onderliggende oorzaak van het geruis te identificeren.
Als bij uw hond een hartgeruis is vastgesteld, kan uw dierenarts het geruis een numerieke graad toekennen. De mate van geruis is een handig classificatie-instrument en kan ook worden gebruikt om eventuele veranderingen in het hartgeruis van uw hond in de loop van de tijd te volgen. Hartgeruis wordt beoordeeld op een schaal van 1-6, afhankelijk van de luidheid van het geruis.
| Hartgeruisgraad | Kenmerken |
| Grade 1 | Een geruis van lage intensiteit dat alleen hoorbaar is als je goed luistert in een stille omgeving. |
| Graad 2 | Een zacht geruis dat onmiddellijk merkbaar is wanneer de stethoscoop over het punt van maximale intensiteit wordt geplaatst. |
| Graad 3 | Een matig luid geruis. |
| Graad 4 | Een luid geruis dat gemakkelijk over verschillende delen van de borstkas te horen is. |
| Graad 5 | Een zeer luid geruis dat voelbaar is, wat betekent dat de dierenarts het kan voelen wanneer hij een hand op de borst van de hond legt. |
| Graad 6 | Een voelbaar geruis dat hoorbaar is, zelfs als de stethoscoop iets van de borst van de hond wordt gehouden. |
Het is erg belangrijk om te onthouden dat de graad van hartgeruis ALLEEN een maat is voor hoe luid het geruis is en niet noodzakelijk correleert met de ernst van de onderliggende ziekte.
Sommige laaggradige geruis kan levensbedreigend zijn, terwijl hooggradig geruis soms goedaardig kan zijn. Verdere tests zijn nodig om de betekenis van het hartgeruis van uw hond te bepalen.
Een hartgeruis is geen aandoening op zich, maar eerder een symptoom van een onderliggende ziekte of defect dat het hart aantast. Veel honden met hartgeruis hebben geen andere symptomen en worden soms ontdekt tijdens routinematige fysieke onderzoeken.
Wanneer honden met hartgeruis symptomen ontwikkelen, is dit meestal te wijten aan de progressie van de onderliggende ziekte.
Honden met ziekten die het hart aantasten, kunnen symptomen vertonen zoals:
Een hartgeruis wordt veroorzaakt door een abnormaal turbulente bloedstroom door het hart. Sommige hartgeruisen kunnen voorkomen bij gezonde honden of puppy's en veroorzaken geen problemen. Deze zijn algemeen bekend als "onschuldig" of "fysiologisch" gemompel. Bij puppy's kan een onschuldig gemompel vanzelf verdwijnen naarmate de puppy groeit.
Vaker wordt een hartgeruis veroorzaakt door een onderliggende ziekte of een structureel defect in het hart. Sommige structurele oorzaken van hartgeruis zijn aangeboren, wat betekent dat de hond werd geboren met een structureel defect in het hart.
Andere soorten hartaandoeningen die tot een geruis leiden, kunnen worden verworven of zich ontwikkelen naarmate een hond ouder wordt. Deze omvatten aandoeningen zoals gedilateerde cardiomyopathie (DCM) en myxomateuze mitralisklepziekte (MMVD). Deze aandoeningen kunnen bij elke hond voorkomen, maar sommige rassen, waaronder Boston Terriers, Cavalier King Charles Spaniels en Chihuahua's, zijn er genetisch vatbaar voor.
In sommige gevallen kan een hartgeruis worden veroorzaakt door factoren buiten het hart. Honden met een dieet van slechte kwaliteit kunnen bijvoorbeeld voedingscardiomyopathie ontwikkelen als gevolg van een tekort aan bepaalde voedingsstoffen. Andere systemische aandoeningen zoals bloedarmoede of ernstige infecties kunnen bij honden ook hartruis veroorzaken.
De meeste hartgeruisen worden gediagnosticeerd door auscultatie, dat is wanneer uw dierenarts met een stethoscoop naar de borst van uw hond luistert. In de meeste gevallen is echter aanvullend diagnostisch onderzoek nodig om de onderliggende oorzaak van het geruis vast te stellen.
Uw dierenarts kan enkele of alle van de volgende tests aanbevelen om het hart van uw hond te evalueren:
Bloedwerk. Er zal een volledig bloedbeeld en biochemisch panel worden uitgevoerd om te zoeken naar aandoeningen zoals bloedarmoede, infectie en hypoproteïnemie, die hartgeruis kunnen veroorzaken. Met bloedonderzoek kan uw dierenarts ook bepalen of andere orgaansystemen zijn aangetast door de veranderingen in het hart.
Radiografie. Uw dierenarts kan aanbevelen om röntgenfoto's van de borst van uw hond te maken om de grootte, vorm en structuur van het hart van uw hond te evalueren. Andere orgaansystemen die kunnen worden aangetast door hartaandoeningen, zoals de longen en de lever, kunnen ook op een röntgenfoto worden onderzocht.
Echocardiografie. Een echocardiogram of "echo" is een echo van het hart van uw hond. Hierdoor kan uw dierenarts de structuren van het hart van uw hond visualiseren, zoals de kamers en kleppen. Ook wordt de beweging van het bloed door het hart onderzocht. Een echo is meestal de diagnostische test bij uitstek om de ernst en significantie van het hartgeruis van uw hond te bepalen.
Elektrocardiogram. Een elektrocardiogram, ook wel ECG of ECG genoemd, meet de elektrische activiteit van het hart en zet deze activiteit in een grafiek uit. Deze test kan helpen bij het identificeren van abnormale hartritmes en vergroting van het hart, wat gepaard kan gaan met een hartgeruis.
Omdat een hartgeruis meestal een symptoom is van een onderliggende hartaandoening, behandelen dierenartsen het geruis meestal niet zelf. In plaats daarvan is de behandeling gericht op het corrigeren of beheersen van de onderliggende ziekte.
Afhankelijk van de ziekte kan de behandeling medicatie, een operatie of een combinatie van beide omvatten.
Als de ziekte mild is en uw hond geen andere symptomen heeft, kan uw dierenarts u zelfs aanraden de behandeling uit te stellen en het hartgeruis te blijven controleren totdat de ziekte voortschrijdt.
Behandeling van hartaandoeningen bij honden omvat meestal een combinatie van verschillende medicijnen om de hartfunctie te verbeteren en symptomen te beheersen. Veelgebruikte medicijnen zijn onder meer:
Diuretica. Diuretica, zoals furosemide, worden soms waterpillen genoemd omdat ze helpen overtollig vocht uit het lichaam te verwijderen. Diuretica zijn vooral belangrijk bij honden met congestief hartfalen.
ACE-remmers. ACE-remmers verwijden de bloedvaten, verlagen de bloeddruk en verminderen de belasting van het hondenhart. Deze worden meestal gebruikt bij honden met congestief hartfalen.
Bètablokkers. Bètablokkers, zoals atenolol, kunnen worden gebruikt om de hartslag te vertragen en de zuurstofbehoefte van het hart te verminderen. In sommige gevallen kunnen ze ook worden gebruikt om abnormale hartritmes te reguleren.
Calciumkanaalblokkers. Calciumantagonisten worden vaak voorgeschreven aan honden met abnormale hartritmes. Ze kunnen ook worden gebruikt om de hartslag te vertragen en de hartspier te ontspannen.
Pimobendan. Pimobendan is een diergeneeskundig specifiek medicijn dat wordt gebruikt om het hart van een hond effectiever te laten pompen. In sommige gevallen kan het de progressie van hartaandoeningen vertragen en het begin van congestief hartfalen vertragen.
Sommige gevallen van hartaandoeningen kunnen ook worden behandeld met een dieet. Patiënten met congestief hartfalen kunnen een speciaal natriumarm dieet volgen om vochtophoping te verminderen.
Als de hartziekte van uw hond werd veroorzaakt door een voedingstekort, kan een verandering in het dieet of de toevoeging van supplementen zoals taurine worden aanbevolen.
De kosten voor de behandeling van hartaandoeningen bij honden variëren sterk, afhankelijk van het type en de ernst van de ziekte. Aandoeningen die met medicatie alleen kunnen worden behandeld, kunnen ongeveer $ 100- $ 800 kosten.
Aan de andere kant kunnen sommige hartaandoeningen, zoals aangeboren afwijkingen, een operatie vereisen. Hartchirurgie is zeer invasief en vereist vaak gespecialiseerde zorg. Eigenaren van gezelschapsdieren die een operatie nastreven, zouden enkele duizenden dollars aan behandeling moeten besteden.
De meeste oorzaken van hartgeruis kunnen niet worden voorkomen. Echter, net als bij mensen, kunnen factoren zoals obesitas, slechte voeding en gebrek aan lichaamsbeweging het risico van een hond op het ontwikkelen van hartaandoeningen verhogen.
Door uw hond op een commercieel bereid dieet van hoge kwaliteit te houden en de porties onder controle te houden om een gezond, mager lichaamsgewicht te behouden, kan het risico van uw hond op het ontwikkelen van hartaandoeningen en vele andere ziekten later in het leven worden verminderd.
