Een hartruis kan bij elke hond voorkomen, ongeacht leeftijd, geslacht, grootte of ras. Niet alle hartruis is een probleem voor honden. Een hartgeruis kan echter een teken zijn van een ernstig probleem in het lichaam.
Een hartgeruis is een abnormaal hartgeluid dat lijkt op een suizend geluid bij het luisteren met een stethoscoop. Het treedt op wanneer er een turbulente bloedstroom in het hart is. Een hartruis is op zich geen ziekte, maar kan duiden op een hartaandoening of een ander probleem in het lichaam.
Het hart heeft vier kamers:het rechter atrium, het rechter ventrikel, het linker atrium en het linker ventrikel. In een normaal functionerend hart komt zuurstofarm bloed uit de aderen het rechter atrium binnen en wordt het in de rechter hartkamer gepompt. Het bloed stroomt door de slagader van de longen, wordt met zuurstof verzadigd en komt de linker hartkamer binnen. Het zuurstofrijke bloed wordt door het linker atrium gepompt en gaat dan via de slagaders naar het lichaam. Kleppen tussen elke kamer en de bloedvaten houden het bloed in de juiste richting. Elke verstoring van deze bloedstroom kan turbulentie veroorzaken die hoorbaar is met een stethoscoop.
Hartgeruis wordt meestal beoordeeld op intensiteit op een schaal van één tot zes (I-VI). Graad I hartgeruis is het mildst en kan moeilijk te detecteren zijn. Dit geruis is stil en kan met tussenpozen optreden. Graad VI-geruis is het ernstigst. Deze zijn erg luid bij het luisteren met een stethoscoop en kunnen meestal worden gevoeld door de handen op de borst van de hond te leggen. Hoe hoger de graad van een hartruis, hoe groter de turbulentie van de bloedstroom in het hart.
Een incidenteel hartgeruis kan worden gevonden tijdens een routinematig welzijnsonderzoek, zelfs als er geen tekenen zijn. Daarom is het zo belangrijk dat uw hond minstens één keer per jaar naar de dierenarts gaat voor een controle.
Honden met hartgeruis kunnen al dan niet andere klinische symptomen van ziekte vertonen. Omdat een hartgeruis een teken is van een mogelijk hartprobleem, maar geen echte ziekte, hangt de aanwezigheid van andere symptomen af van de mate van onderliggende ziekte, indien aanwezig.
Als u weet dat uw hond een voorgeschiedenis heeft van hartruis en u een of meer van deze of andere symptomen opmerkt, neem dan contact op met uw dierenarts voor advies. Een onderzoek en verdere diagnostische tests kunnen nodig zijn.
Een hartruis kan om verschillende redenen optreden. Verdere diagnostiek is meestal nodig om naar een werkelijke oorzaak te zoeken, vooral bij geruis van hogere kwaliteit.
Structurele problemen zoals lekkende kleppen of gaten in de hartkamer kunnen een onjuiste bloedstroom veroorzaken. Dit creëert turbulentie die kan worden gehoord als een hartgeruis. Sommige structurele afwijkingen zijn al bij de geboorte aanwezig, terwijl andere zich later in het leven kunnen ontwikkelen. Enkele van de bekendere afwijkingen van de hartstructuur zijn:
Bepaalde problemen in het lichaam kunnen de bloedstroom door het hart beïnvloeden, zelfs als het hart zelf normaal functioneert.
"Onschuldig" of fysiologisch hartgeruis is goedaardig, wat betekent dat ze niet worden veroorzaakt door een ziekteproces. Dit geruis is over het algemeen licht tot matig (graad I-II). Puppy's kunnen onschuldig hartgeruis hebben dat weggaat naarmate ze groter worden.
Als uw dierenarts een licht tot matig hartgeruis waarneemt terwijl er geen andere tekenen zijn, kan uw dierenarts uw hond gewoon periodiek opnieuw controleren om het geruis te controleren in plaats van meteen verdere diagnostiek aan te bevelen.
Omdat een hartgeruis op zich geen ziekte is, maar een teken van een mogelijke ziekte, zal de behandeling afhangen van de onderliggende oorzaak van het hartgeruis, indien aanwezig. Een asymptomatische hond met een mild hartgeruis heeft mogelijk geen aanvullende diagnostische tests of behandelingen nodig. Een matig tot ernstig geruis rechtvaardigt echter nader onderzoek, vooral als klinische symptomen worden opgemerkt.
Na het verkrijgen van een gedetailleerde medische geschiedenis van uw hond, zal uw dierenarts uw hond grondig lichamelijk onderzoeken. De dierenarts luistert met een stethoscoop naar het hart. Als er een hartruis wordt gehoord, krijgt deze een intensiteitsgraad (van I tot VI).
Er zijn verschillende diagnostische tests nodig om de hartfunctie en de algehele gezondheid van het lichaam te beoordelen. Uw dierenarts zal bloedchemie, volledig bloedbeeld en urineonderzoek aanbevelen om de gezondheid van organen en het aantal cellen te beoordelen. Röntgenfoto's (röntgenfoto's) van de borstkas zijn nodig om de hartgrootte en details van het hart en de longen te bekijken.
Daarnaast kunnen gespecialiseerde harttesten nodig zijn om het hart van dichterbij te bekijken. Uw primaire dierenarts kan u voor dit onderzoek doorverwijzen naar een veterinaire cardioloog. Een elektrocardiogram (ECG of ECG) meet de elektrische activiteit in het hart door golfvormen weer te geven die kunnen worden geanalyseerd om afwijkingen op te sporen. Een echocardiogram is een echografie van het hart die zowel het kloppende hart laat zien als de bloedstroom door het hart. De echoscopist kan de kamers en kleppen van het hart meten en abnormale bloedstroompatronen zoeken.
Nadat de diagnose is gesteld, kunnen behandeladviezen worden besproken. Sommige hartafwijkingen vereisen een operatie om te herstellen. Andere aandoeningen kunnen met medicijnen worden behandeld. Honden met een hartaandoening hebben routinematige follow-upbezoeken aan de primaire dierenarts en/of cardioloog nodig om de reactie op de behandeling te controleren en de progressie van de ziekte te evalueren.
Hartgeruis kan niet worden voorkomen, maar vroege detectie kan de dierenarts in staat stellen een onderliggende ziekte te behandelen voordat deze ernstig wordt. Zorg er altijd voor dat u de aanbevelingen van uw dierenarts voor behandeling en follow-up opvolgt. Praat met uw dierenarts als u problemen ondervindt bij het opvolgen van aanbevelingen. Het leven van je hond hangt ervan af.
