In de late lente en vroege zomer worden veel honden door hun dierenartsen getest op hartworm. Waarom deze tijd van het jaar? Het organisme dat de ziekte veroorzaakt, Dirofilaria immitis, wordt overgedragen door muggenbeten. Er zijn drie levensfasen van de hartworm die het waard zijn om te weten. De eerste is de volwassen hartworm zelf, die in het hart en de longslagader leeft en klinische symptomen veroorzaakt. Volwassenen produceren microfilariae (kleine babywormen) die in perifeer bloed leven. Ze worden opgepikt door een mug die een besmet dier bijt, en binnen die mug rijpen ze in de loop van ongeveer 3 weken bij warme temperaturen tot stadium 3 larven. Een infectieuze mug injecteert deze larven van stadium 3 in het bloed van de hond terwijl deze bijt. Het duurt 6-7 maanden voordat de larven zich ontwikkelen tot volwassen wormen die een eiwit afgeven dat wordt opgepikt bij de hartwormtest. Dus als het transmissieseizoen - de tijd van het jaar waarin besmettelijke muggen kunnen bijten - in oktober eindigt, zal het tot het late voorjaar duren voordat een hond die aan het einde van het seizoen is geïnfecteerd, positief is bij een test.
Honden worden getest voordat ze tijdens het zomerseizoen preventieve medicatie krijgen. Preventieve medicatie wordt eenmaal per maand gegeven en heeft tot doel de larven van stadium 3 te vernietigen voordat ze de kans krijgen om volwassen wormen te worden, waardoor hartwormziekte wordt voorkomen bij honden die worden gebeten door infectieuze muggen. Maar als een hond volwassen wormen heeft, brengt het geven van preventieve medicatie het risico met zich mee dat deze wormen te snel worden vernietigd. Fragmenten van wormen kunnen bloedvaten in de longen verstoppen, wat een noodgeval is en een snelle dood kan veroorzaken.
Testen op hartworm, zoals bij elke andere infectie, is geen zwart-witkwestie:een positieve testuitslag betekent niet noodzakelijk een infectie, terwijl een negatieve testuitslag niet altijd betekent dat er geen infectie is. Wat betekent het als een hond positief test op een hartwormtest? De test die in de meeste klinieken wordt gebruikt, test op hartwormantigeen - een eiwit dat wordt geproduceerd door volwassen vrouwelijke wormen. Het meest voor de hand liggende antwoord is dat de hond wormen draagt, waarvan er tenminste enkele vrouwelijk zijn. Dit klinkt als het worstcasescenario, maar het goede nieuws is dat de meeste honden die met hartworm zijn geïnfecteerd geen klinische symptomen vertonen - de wormbelasting is zelden hoog genoeg om een hartkamer of de slagader die van het hart naar de longen loopt te beschadigen, de twee plaatsen waar wormen meestal voorkomen. Een andere mogelijkheid is dat de wormen die het eiwit afstoten al zijn vernietigd door het immuunsysteem van de hond, dus de hond is in feite negatief voor ziekte, zelfs als deze positief is op de test. Ten slotte zou het resultaat een zogenaamd vals positief resultaat kunnen zijn:een eiwit dat sterk lijkt op het eiwit dat door wormen wordt uitgescheiden, werd tijdens de test opgepikt. Dit kan gebeuren als de hond een gelijktijdige ziekte heeft die verschillende eiwitten produceert, waarvan sommige de test "dwaas" zijn. Hoe dan ook, een positief testresultaat zal worden gevolgd door een nieuwe test om erachter te komen of de hond daadwerkelijk wormen draagt. Als dat zo is, worden er röntgenfoto's van de borst gemaakt om te zien of er veranderingen in het hart en de longen zijn - tekenen dat de wormen in feite hartwormziekte veroorzaken. Het belangrijkste is dat uw dierenarts u zal zoeken naar en u zal vragen naar klinische symptomen van hartwormziekte bij uw hond:buiten adem raken, hoesten, moe worden na korte wandelingen.
Hoe zit het met een negatief resultaat op een hartwormtest? Bedenk dat het 6-7 maanden duurt voordat stadium 3-larven die door een mug zijn geïnjecteerd, zich tot volwassenen ontwikkelen. Als een hond gedurende deze tijd is getest en het resultaat is negatief, kan het zijn dat de wormen nog niet "oud" genoeg zijn om het eiwit te produceren dat tijdens de test is opgepikt. Een andere mogelijkheid is dat de hond alleen volwassen mannelijke wormen draagt, of een zeer klein aantal wormen die niet genoeg eiwit produceren om een positief testresultaat te veroorzaken. Dus als een negatief testresultaat niet altijd betekent dat er geen wormen zijn, hoe serieus moeten we het dan nemen? De waarde van een hartwormtest hangt af van hoe waarschijnlijk het is dat uw hond besmet is. In het grootste deel van Canada heeft hartwormziekte een lage prevalentie, wat betekent dat slechts een klein percentage van de honden besmet is. Als een hond negatief testte vóór zijn eerste preventieve behandeling, deze behandeling regelmatig gedurende het transmissieseizoen van elk jaar heeft gekregen, in een gebied leeft waar hartwormziekte ongebruikelijk is en geen tekenen van hartwormziekte vertoont, is jaarlijkse testen op hartworm niet informatief omdat een positief testresultaat is het meest waarschijnlijk vals-positief. (Dergelijke tests kunnen nog steeds nodig zijn voordat preventieve medicatie wordt gegeven, vanwege de risico's van het per ongeluk en snel doden van volwassen wormen.) Het is echter zinvol om een hond te testen die ofwel nooit met preventieve medicatie is behandeld, of die niet meer de maandelijkse behandeling, of is gereisd naar een gebied waar hartwormziekte veel voorkomt. In dat geval is de kans groter dat een positief testresultaat echt positief is.
