Ik werd onlangs benaderd door een vriend over een lieve Border Collie-puppy wiens foto ze op Petfinder.com vond - en die doof was. Deze vriend is gek op Border Collies en weet ook dat ik een dove Chinese Naakthond heb. Dus dacht ze aan mij toen ze deze puppy zag. De persoon die de pup opvoedde, kon haar niet veel langer houden en wilde haar niet naar het plaatselijke asiel sturen, omdat dat vrijwel zeker zou leiden tot de euthanasie van de puppy. Waarom? Omdat dat asiel alle dove honden als "niet-adopteerd" beschouwt.
Dit concept is gebruikelijk - en helemaal verkeerd. Veel mensen gaan ervan uit dat doofheid een hond op de een of andere manier ontrainbaar maakt, of dat het trainen van een dove hond een enorme hoeveelheid extra training vereist om een tragedie te voorkomen. In werkelijkheid kost het trainen van elke hond tijd, ongeacht of ze kan horen of niet. Het trainen van een dove hond vereist wat gezond verstand, maar niet veel extra training. Het is jammer dat doofheid vaak resulteert in de doodstraf voor perfect gezonde honden.
Aangeboren doofheid
Aangeboren doofheid is doofheid waarmee een hond wordt geboren. Dr. George M. Strain, hoogleraar neurowetenschappen aan de Louisiana State University School of Veterinary Medicine, heeft ontdekt dat aangeboren doofheid bij gezelschapsdieren meestal wordt geërfd van een dove ouder, maar ook generaties kan overslaan.
Dr. Strain somt 92 hondenrassen op met gerapporteerde aangeboren doofheid, hoewel hij opmerkt dat individuen van elk ras aangeboren doofheid kunnen hebben door verschillende oorzaken. Rassen met witte pigmentatie worden het meest getroffen, waarbij Dalmatiërs, Bull Terriers, Australian Shepherds en Australian Cattle Dogs vaak worden gemeld als gedeeltelijk of volledig doof. Van de meer dan 5.600 Dalmatiërs die op doofheid werden getest, waren er 441 (7,8%) bilateraal doof en van de 442 geteste Australian Cattle Dogs waren er 11 (2,5%) bilateraal doof. Dr. Strain verzamelt momenteel gegevens over de prevalentie van aangeboren doofheid bij andere rassen.
Zijn dove honden anders? Er wordt vaak gesuggereerd dat dove honden de neiging hebben om te bijten als ze schrikken. De waarheid is dat elke hond kan bijten of bijten wanneer hij schrikt - het is gewoon gemakkelijker om een dove hond te laten schrikken dan een hond die je nadering hoort. Het is belangrijk om uw hond, horend of doof, ongevoelig te maken voor aanraking (voor meer hierover, zie "Blijf in contact", WDJ jan 2011).
Het is ook een goed idee om een specifieke plaats te kiezen (schouder, heup, enz.) om uw dove hond licht aan te raken als een teken voor "let op mij" - het equivalent van het roepen van de naam van een horende hond. Het is het beste om te beginnen terwijl uw hond wakker is en naar u kijkt. Raak dit gebied licht aan en geef uw hond iets lekkers. Herhaal vele malen. Werk tot het punt waarop u uw hond een lichte aanraking kunt geven terwijl ze wegkijkt en ze haar hoofd met een blije blik naar u draait.
Ik gebruik een lichte aanraking om de aandacht van mijn hond te trekken wanneer andere methoden niet handig zijn. Andere methoden om de aandacht van uw dove hond te trekken, zijn onder meer een goede stamp op de vloer, een zaklamp of een op afstand bedienbare trilhalsband. Voordat u op deze methoden vertrouwt om de aandacht van uw hond te trekken, moet u uw hond eerst de betekenis ervan leren door ze te combineren met goede dingen - traktaties, speelgoed en/of aandacht.
Een andere mythe over dove honden is dat je je hond niet terug kunt roepen als ze van je wegrent in een gevaarlijke situatie. Het spreekt voor zich dat je een dove hond niet los moet laten lopen op een plek waar je een horende hond niet los zou laten lopen. Het kan echter voorkomen dat uw hond per ongeluk bij u wegloopt. Door uw dove hond te leren regelmatig bij u in te checken, en zo uw non-verbale signaal te kunnen zien, kunt u rampen voorkomen.
U kunt ook een op afstand bestuurbare trilhalsband gebruiken om de aandacht van uw hond over enige afstand te trekken. Deze apparaten variëren in hun maximale bereik (van slechts 100 voet tot meer dan een mijl), maar veel hebben een extra schokelement, wat ik niet aanraad. Net zoals een horende hond moet worden getraind om te reageren op een terugroepsignaal, moet een dove hond ook worden getraind om op de juiste manier te reageren op een halsbandtrilling. Maar onthoud dat elke hond selectief kan 'horen' wanneer hij wordt teruggeroepen, tenzij het gedrag wordt geoefend en bewezen.
Niet moeilijker dan het trainen van een hond
Dove honden zijn niet moeilijker te trainen dan horende honden. Er is slechts een beetje praktische overweging nodig om zonder geluid te trainen. Als clickertrainer gebruik ik een geconditioneerde bekrachtiger om correct gedrag te markeren. Omdat een volledig dove hond geen clicker kan horen, heb ik ontdekt dat een sleutelhangerzaklamp goed werkt. Ik kies een kleine zaklamp die aangaat als de knop wordt ingedrukt en uitgaat als de knop wordt losgelaten - net als een klikker.
Als een back-upmarkering, net zoals het gebruik van het woord "ja" als ik geen clicker op me heb, gebruik ik een "duim omhoog" -gebaar. Het kostte me oefening om te onthouden dat ik de duimen snel weg moest leggen, in plaats van hem voor een langere periode op te houden en meer te markeren dan alleen het gedrag dat ik wil. Een andere praktische overweging is dat wanneer u een gedrag markeert met een duim omhoog, de hond naar uw hand moet kijken om het waar te nemen. U moet dus in het gezichtsveld van uw hond zijn terwijl ze het gedrag doet. Ik geef de voorkeur aan de zaklamp met sleutelhanger, omdat het licht kan worden waargenomen in het perifere zicht van de hond, waardoor uw hond zich kan concentreren op wat ze aan het doen is in plaats van te kijken naar de duimen omhoog.
Als ik clickertraining uitleg in mijn oriëntatieseminar voor basisgehoorzaamheidscursussen, gebruik ik mijn dove hond als mijn demohond. In mijn ervaring doen dove honden net zo goed aan "clickertraining" als horende honden. Een bijkomend voordeel van het werken met een dove hond is dat ze tijdens de training niet worden afgeleid door achtergrondgeluiden. Het gebruik van mijn dove hond in demonstraties benadrukt het feit dat er niets magisch is aan een clicker - het is gewoon een handig hulpmiddel.
Sommige mensen vragen of een zaklamp aan een sleutelhanger een goede gebeurtenismarkering zou zijn voor hun gehoorhonden. Naar mijn mening, nee; licht is niet zo veelzijdig als een clicker. Het is moeilijk te zien bij fel licht, terwijl de clicker een duidelijk geluid is dat in de meeste situaties kan worden waargenomen, zelfs in een rumoerige kamer en van een afstand.
Sommige trainers gebruiken een "no reward marker" (NRM) tijdens een trainingssessie wanneer een hond niet op de goede weg is. Het zou gemakkelijk zijn om een specifiek handsignaal te gebruiken (misschien een duim omlaag?) om als NRM te fungeren.
Wat te gebruiken als aanwijzingen?
Zonder gehoor moeten dove honden op hun andere zintuigen vertrouwen. Ze zijn behoorlijk afgestemd op lichaamstaal, zowel van mens als van hond. Het is logisch dat de meeste aanwijzingen die ze leren visueel zijn, inclusief handgebaren, lichaamshouding, voetpositie en oogcontact.
Sommige eigenaren van dove honden gebruiken handgebaren van American Sign Language (ASL) als signalen. Dit zorgt voor consistentie in handgebaren voor dove honden, en is een bron voor mogelijke handgebaren voor ons fantasieloze mensen. Helaas spreken maar weinig mensen ASL vloeiend. Het is ook onhandig om twee handen te gebruiken voor een keu, omdat één hand nodig is om het juiste gedrag te markeren, een traktatie te geven en mogelijk een lijn vast te houden tijdens de training.
Ik gebruik soms letters van het ASL-alfabet voor gedrag ("n" voor neusaanraking, "l" voor likken) omdat ze maar één hand nodig hebben en duidelijk zijn, maar ik verzon de meeste handgebaren die ik gebruik met mijn dove hond. Haar signaal voor "hiel" is een dubbele tik op mijn linkerbeen. "Leave it" is een platte hand die heen en weer wordt geschud voor haar gezicht. "Links draaien" is een beweging van de rechterhand naar rechts (naar haar linkerkant).
Net zoals je niet zou schreeuwen als je een horende hond een nieuwe verbale cue leert, hoeven handgebaren niet overdreven te zijn, alleen waarneembaar voor de hond.
Praten of niet praten?
Ik heb het gevoel dat clickertraining van een dove hond me een betere trainer heeft gemaakt voor horende honden. Het benadrukt het feit dat verbale coaching tijdens de training niet nodig is en zelfs in de weg kan staan bij het geven van consistente aanwijzingen.
Aan de andere kant, wanneer we met onze honden praten, verandert onze lichaamstaal natuurlijk en onbewust. Praten met uw hond kan zelfs helpen om haar aandacht vast te houden en om lof en opwinding over te brengen. Door met je hond te praten betrek je haar actief. Je hele lichaam geeft aan dat je aandacht op haar gericht is, en dit is iets dat zelfs een dove hond zal kunnen oppikken.
De les is om minder te praten bij het aanleren van nieuw gedrag, maar om te praten als je de aandacht van je hond wilt houden en als compliment voor een goed uitgevoerde taak.
U wilt bijvoorbeeld de aandacht van uw hond vasthouden tijdens het volgen. Probeer stil met uw hond te helpen en probeer dan vrolijk met uw hond te praten terwijl u helpt. Je lichaamstaal verandert – als je met de hond praat, word je meer geanimeerd – en je hond zal het merken. Als praten met je dove hond betere resultaten oplevert, praat dan weg!
Wat moet een dove hond weten?
Hier zijn vijf dingen die volgens mij het belangrijkst zijn voor dove honden om te leren:
1. Socialisatie - Uw hond moet vertrouwd zijn met nieuwigheid; nieuwe plaatsen, mensen, dieren, enz.
2. Aanraken - Uw hond moet zich op zijn gemak voelen als hij overal aangeraakt wordt.
3. Oogcontact/aandacht – Onthoud dat uw dove hond naar u moet kijken om uw signalen waar te nemen.
4. Inchecken - Uw hond moet regelmatig naar u kijken voor het geval u een signaal geeft.
5. Noodoproep – In een noodgeval moet u uw hond kunnen aansporen om snel terug te komen.
Merk op dat deze dingen belangrijk zijn voor alle honden - niet alleen voor dove honden. Ik heb de neiging om me meer te concentreren op ongevoeligheid voor aanraking en inchecken bij dove honden dan bij horende honden, maar verder werk ik aan dezelfde concepten in dezelfde hoeveelheden. Als je geen ervaring hebt met hondentraining, raad ik je aan om een positieve bekrachtigingstrainer te zoeken die open staat voor het werken met een dove hond.
Dove honden zijn niet moeilijker te trainen dan horende honden als je gezond verstand gebruikt tijdens het trainen. Ze reageren erg goed op handsignalen en lichaamstaal en schrikken niet vaak van onverwachte geluiden. De dingen die voor horende honden belangrijk zijn om te leren, zijn net zo belangrijk voor dove honden. Als je de kans krijgt om met een dove hond te werken, beschouw het dan als een leerervaring!
