Noot van de redactie:Twintig jaar geleden gebruikten mensen de term 'agressieve hond' vrijelijk om te beschrijven wat we tegenwoordig een 'hond met agressief gedrag' zouden noemen. Het probleem met de term 'agressieve hond' is dat maar heel weinig honden altijd agressief zijn - en als ze dat wel zijn, is het onwaarschijnlijk dat ze bij iemand thuis zijn. De meeste honden die in sommige situaties agressie vertonen, zijn liefhebbende en geliefde honden in andere omstandigheden; ze "agressieve honden" noemen, gaat voorbij aan het feit dat het meestal geweldige honden zijn. In dit artikel kunnen we de oudere, meer bekende term gebruiken, en we zullen de moderne term toevoegen die nauwkeuriger een hond beschrijft die soms agressief gedrag vertoont.
Een wandeling maken met uw hond is misschien een van uw favoriete manieren om te oefenen en te ontspannen, maar uw plezierige uitje kan snel een stressvol uitje worden als uw hond slecht reageert op andere honden en u er toevallig een tegenkomt die losloopt. Als de andere hond bedreigend is of als je een agressieve hond hebt (een hond met agressief gedrag), kan er een hondengevecht ontstaan en kan de situatie ronduit gevaarlijk worden.
Zoals de meeste eigenaren van asociale honden, is Thea McCue uit Austin, Texas zich er terdege van bewust hoe snel een buitenactiviteit met haar hond leuk kan worden. Wurley, haar 14 maanden oude Lab-mix, is een vrolijke, energieke hond die dol is op zwemmen en rennen op de wandel-fietspaden rond hun huis. Maar als hij aangelijnd is, blaft hij naar andere honden, gromt en valt hij zelfs uit.
Omdat Wurley 22 centimeter lang is en 60 pond weegt, kan hij moeilijk te hanteren zijn, zegt McCue. "Toen hij een kleine puppy van 10 pond besprong, was het beschamend voor mij en eng voor de puppy en de eigenaar van de puppy!" Het introduceren van een puppy bij een hond-agressieve hond is misschien wel een van de engste ervaringen die een hondenbezitter kan hebben!
Als je hond, net als Wurley, reactief is op andere honden, ben je verre van alleen. Gespannen ontmoetingen tussen honden zijn niet ongebruikelijk, aangezien honden die niet met andere honden overweg kunnen, nu bijna in de minderheid lijken te zijn dan degenen die dat wel doen. In feite is hond-op-hond agressie een van de meest voorkomende gedragsproblemen waarmee eigenaren, fokkers, trainers, opvangpersoneel en reddingsvrijwilligers te maken hebben. Dus wat te doen met een agressieve hond (een hond die agressief is naar andere honden)?
De belangrijkste reden waarom honden agressief worden tegenover andere honden, zegt Dr. Ian Dunbar, oprichter van de Association of Professional Dog Trainers (APDT), is dat honden tijdens hun puppytijd vaak verstoken zijn van adequate socialisatie met andere goedaardige honden. Als gevolg hiervan groeien veel pups op met slechte sociale vaardigheden, niet in staat om andere honden te "lezen" en subtiele communicatiesignalen met hen uit te wisselen.
Regelmatig contact met speelkameraadjes is nodig voor honden om sociaal zelfvertrouwen te ontwikkelen. De populariteit van puppyklassen is terug te voeren op de baanbrekende inspanningen van Dunbar om puppy's een manier te bieden om dit essentiële contact met elkaar te ervaren. Als puppy's deze positieve socialisatie-ervaringen missen, lopen ze meer risico om op angst gebaseerd provocerend gedrag te ontwikkelen. Omdat honden met agressieve neigingen de neiging hebben om meer geïsoleerd te worden gehouden dan hun sociaal onderlegde tegenhangers, wordt hun asociale gedrag vaak erger naarmate ze ouder worden.
Gelukkig is er een uitweg uit dit dilemma. Als uw hond andere honden aanvalt, of andere honden gewoon niet leuk vindt, is het goede nieuws dat er nieuwe hondentrainingstechnieken worden ontwikkeld die u kunnen helpen de omgang van uw hond en de agressieve reactie op andere honden te veranderen. Net als McCue, die ervoor koos om Wurley mee te nemen naar 'Growl'-lessen, zul je merken dat deze trainingsremedies de manieren van je hond kunnen verbeteren, zodat je je weer op je gemak voelt om hem in het openbaar weer te hanteren.
Hoewel de technieken zelf misschien nieuw zijn, zegt Jean Donaldson, auteur van Culture Clash en oprichter/hoofdinstructeur van de Academie voor Hondentrainers, zegt dat ze stevig verankerd zijn in de gedragswetenschappelijke theorie en de 'wetten van leren'. Hoewel verschillende trainers hun eigen lessen anders ontwerpen, zijn de lessen "Growl" over het algemeen bedoeld om honden te leren andere honden te associëren met positieve dingen, en om honden te leren dat goed gedrag in de aanwezigheid van andere honden zal worden beloond.
De eerste methode die vaak wordt gebruikt in hondenagressietrainingen, omvat eenvoudige klassieke conditionering - de hond leert dat de aanwezigheid van een andere hond een voedseltraktatie voorspelt, net zoals de honden van Pavlov leerden het geluid van een bel te associëren met het eten dat eraan komt.
Operante conditionering wordt ook gebruikt om de hond te leren dat zijn eigen acties positieve bekrachtiging kunnen verdienen in de vorm van traktaties, lof en spelen. Beide soorten conditionering proberen de onderliggende emotie die tot agressie bij honden leidt te veranderen, in plaats van alleen de uiterlijke symptomen te onderdrukken met straf.
Deze benadering wijkt af van het verleden; slechts een paar jaar geleden adviseerden de meeste trainers om uitvallen en blaffen te corrigeren (straffen) met een snelle, harde riem "knallen" (ruk). Hoewel deze krachtige methode een agressieve uitbarsting kan onderbreken, levert het zelden een blijvende verbetering op - en het verandert niets aan de manier waarop de hond zal "voelen" of reageren de volgende keer dat hij een andere hond ziet.
In feite verergert dit soort straf het probleem vaak door de verkeerde boodschap naar de hond te sturen; hij leert dat de nabijheid van andere honden straf van de eigenaar met zich meebrengt! Dit kan hem meer stress geven en ervoor zorgen dat hij zich nog agressiever gaat gedragen. Hem leren anticiperen op een uitbrander wanneer een andere hond in de buurt is, is niet hoe een agressieve hond te kalmeren (een hond die agressie vertoont naar andere honden).
Straf resulteert in extra negatieve bijwerkingen. Een hond die gestraft is, ervaart, net als een persoon die fysiek of verbaal is berispt, gewoonlijk fysiologische stressreacties die het moeilijker voor hem maken om te kalmeren. Ook wanneer een hond naar andere honden gromt of tekenen van onbehagen vertoont en wordt gestraft, kan de hond eenvoudig leren zijn grommen en visuele signalen van ongemak te onderdrukken; het resultaat kan een hond zijn die plotseling toeslaat zonder waarschuwing.
Dit zijn enkele van de redenen waarom gedragsprofessionals zoals Dunbar en Donaldson nu geloven dat het absoluut noodzakelijk is om alle straffen en berispingen af te schaffen bij het omgaan met een hond die agressief is naar andere honden
In de meest effectieve agressie-omscholingsprogramma's worden onaangename of bestraffende trainingsmethoden ("aversieven") strikt vermeden. Onder andere trainers die werken met agressieve honden (honden met uitdagend agressief gedrag) zullen vaak een “Say Please” programma gebruiken. Het uitgangspunt is dat de hond reageert op een gehoorzaamheidssignaal om vrijheden en privileges te verdienen. Deze omvatten maaltijden, traktaties, speelgoed, spelen, spelletjes, wandelingen en zelfs aandacht en aaien. Het doel is om de hond te leren beleefd gedrag te vertonen om goede dingen in zijn leven te verkrijgen.
Ondertussen is de eerste stap in het specifiek omgaan met de agressie van de hond misschien alleen maar het belonen van de hond voor elk gedrag dat geen vechten of agressie inhoudt. Zijn gedrag wordt dan aangepast via een gepland programma van:
Een voorbeeld van het laatste zou zijn een hond kortsluiten van het uitvallen door hem in plaats daarvan een onverenigbaar gedrag te laten doen (zoals een "sit-stay") terwijl hij naar de geleider kijkt. Uiteindelijk kan de hond zelfs worden getraind om dit gedrag automatisch aan te bieden bij het zien van een andere hond. ("Als ik me omdraai en naar mijn geleider kijk als ik een hond zie, krijg ik een sardine - jammie!")
Een andere hoeksteentechniek, oorspronkelijk ontwikkeld door gedragsadviseur William Campbell, staat algemeen bekend als de 'Jolly Routine'. Een baasje wordt geleerd om haar eigen stemming te gebruiken om de stemming van haar hond te beïnvloeden - wanneer uw hond gespannen is, in plaats van uit te schelden, moet u hem uitlachen en giechelen.
Deze zelfde techniek kan werken bij angstige honden. Maak een lijst met items, woorden en uitdrukkingen die een gelukkige betekenis hebben voor uw hond en gebruik ze om stemmingswisselingen teweeg te brengen. "De beste 'dubbele stoot' is om vrolijk te zijn en dan lekkernijen te bezorgen", zegt Donaldson. "De bonus van deze techniek is dat het de eigenaar ook weerhoudt om die gespannen, waarschuwingstoon te geven:'Wees ni-ice!' ”
De "Open Bar" is een oefening die kan worden beschouwd als een uitloper van de vrolijke routine, en ook deze maakt gebruik van klassieke conditionering. Zo werkt het:
Gedurende een bepaalde periode (weken of maanden, indien nodig), wanneer er een andere hond verschijnt, bied je je eigen hond lieve babypraat of vrolijke "jolly talk" en een speciaal favoriet voer dat nooit op een ander moment wordt gegeven. De “bar opening” is alleen afhankelijk van de aanwezigheid van andere honden; daarom gaat de bar open, hoe gepast of ongepast uw eigen hond zich ook gedraagt. Evenzo sluit de "bar" op het moment dat de andere honden vertrekken - u stopt met het vrolijke gepraat en stopt met het voeren van de traktaties.
Sceptici kunnen zich afvragen of het geven van traktaties aan een hond wiens gedrag nog verre van engelachtig is, niet echt ongewenst gedrag beloont. Maar gedragsprofessionals leggen uit dat het klassieke conditioneringseffect - het creëren van een sterke positieve associatie met andere honden - zo krachtig is dat het elke mogelijke versterking van ongewenst gedrag die zich aanvankelijk kan voordoen, opheft. Het ongewenste gedrag vervaagt al snel in intensiteit.
Een ander voordeel van de Open Bar-techniek is dat deze kan worden opgenomen in trainingsprotocollen die eenvoudig zijn in te stellen, zoals 'straatpassen'. Straatpassen zijn ook een manier om afstand en herhaling te gebruiken om uw hond ongevoelig te maken voor andere honden. Het uiteindelijke doel is dat uw hond langs een nieuwe hond kan lopen en het goed doet bij de eerste pas.
Het enige wat je nodig hebt om een training op te zetten met behulp van straatpassen, is de hulp van een buddy en haar hond. Ga op ongeveer 50 meter van een plek staan waar u uw hond aan de lijn kunt houden, of bind hem stevig vast aan een lantaarnpaal of boom. Idealiter zou dit in een straat moeten zijn, ongeveer 50 meter van een hoek, zodat je vriend door een gebied van het zicht van je hond kan gaan en dan kan verdwijnen.
Je vriend en haar hond moeten uit het zicht wachten totdat je in positie bent en klaar met je lekkernijen. Op dat moment zou ze met haar hond moeten verschijnen, slenterend door een gebied binnen het zicht van uw hond. Zodra zij en haar hond verschijnen, open je de bar en begin je lief te praten met je hond terwijl je hem iets lekkers geeft. Op het moment dat je buddy en haar hond uit het zicht verdwijnen, gaat de bar dicht en stop je met de traktaties en aandacht.
Als uw hond "afgaat" (over de drempel gaat) wanneer uw vriend met haar hond verschijnt, bent u te dichtbij. Vergroot de afstand en probeer het opnieuw, totdat uw hond redelijk kalm kan blijven en traktaties kan nemen wanneer uw vriend met haar hond verschijnt. Tegenconditionering werkt het beste als je je hond onder de drempel kunt houden en de afstand heel geleidelijk kunt verkleinen als je succesvol bent.
Soortgelijke sessies kunnen worden opgezet in rustige parken of afgelegen plaatsen:
Met uw hond aan de lijn, ga enkele meters van een pad staan (of verder, indien nodig om hem onder de drempel te houden), terwijl uw vriend langsloopt met haar hond, ook aan de lijn. Beide honden moeten eetlust hebben (werk hier niet direct aan nadat uw hond is gevoerd!) gedrag.
Laat je vriendin langslopen met haar hond. Als uw hond in staat is om te blijven zitten zonder uit te vallen of te blaffen, herhaal dan meerdere keren. (Als uw hond de drempel overschrijdt, vergroot dan de afstand tussen u en uw vriend en probeer het opnieuw.) Naarmate de training vordert, verkleint u geleidelijk de afstand die uw hond nodig heeft om rustig te reageren met wat Donaldson een "Oh, jij alweer"-reactie noemt als de bekende hond voorbij komt. Herhaal hetzelfde proces als nieuwe honden in de vergelijking worden geïntroduceerd.
Natuurlijk, hoe meer honden uw hond kan ontmoeten, hoe groter de kans dat hij zijn gedrag zal verbeteren. Als de hond bijtremming heeft (wanneer hij een andere hond bijt, zijn de beten niet hard genoeg om de huid van zijn slachtoffer te breken), gelooft Donaldson dat de ideale oplossing een speelgroep is van "kogelvrije honden" die vriendelijk, zelfverzekerd en ervaren genoeg om goed met hem om te gaan. Helaas is het voor de meeste eigenaren niet gemakkelijk om dit soort speelgroepen zo nodig te repliceren.
Donaldson zegt dat het op één na beste een goed georganiseerde "groeihondenklas" is, alleen voor agressieve honden (honden met agressief gedrag). Een manier waarop deze klassen verschillen van reguliere trainingslessen, is dat iedereen in hetzelfde schuitje zit en daarom bereid is om samen te werken om de gedragsuitdagingen van hun honden te overwinnen.
Een van de meest uitgebreide programma's wordt aangeboden door de Marin Humane Society in Novato, Californië. Trainingsdirecteur Trish King zegt dat MHS's 'Moeilijke hond'-klasse beperkt is tot acht honden en dat de voortgang in kleine stapjes verloopt.
"De eerste klas is erg gecontroleerd", beschrijft ze. “We hebben voor elke hond een klein omheind gebied ingericht (met behulp van ringpoorten) en de eerste paar weken gooien we handdoeken over de omheiningen om te voorkomen dat de honden oogcontact maken. In week drie zijn de bekledingen verwijderd. Tegen de vierde week hebben we een paar honden in muilkorven die om elkaar heen zwerven. Het doel is om de honden onder controle te houden wanneer een andere hond op hen af komt rennen!”
King zegt dat de juiste uitrusting deel uitmaakt van de formule voor succes. Honden zijn gewend aan het dragen van Gentle Leaders (hoofdhalsters) voor werk aan de lijn en muilkorven voor werk zonder lijn. Omdat muilkorven het vermogen van de hond om te hijgen kunnen verstoren, moet ervoor worden gezorgd dat honden niet oververhit raken tijdens het gebruik ervan. Knijpkragen of chokekettingen zijn niet toegestaan.
"We hebben geconstateerd dat de meeste mensen al hebben geprobeerd corrigerende halsbanden te gebruiken, en dat dit niet werkt", zegt King, "waarschijnlijk vanwege het gebrek aan timing van de eigenaars, evenals het feit dat deze halsbanden kunnen de hond instellen om andere honden als een bedreiging te identificeren; ze zien een naderende hond, terwijl ze de pijn van de halsband voelen rukken, en ze horen hun baasje tegen ze schreeuwen.”
Het veranderen van dit veelvoorkomende scenario begint met het leren van eigenaren om de lijn kort maar los te houden. In plaats van correcties te straffen, gebruiken MHS-instructeurs een verscheidenheid aan oefeningen om honden te trainen om conflicten te vermijden.
"We leren honden hun baasjes te volgen, niet aan de lijn te trekken, de baas in de gaten te houden, zitten, liggen, blijven, enzovoort", zegt King. “We leren de eigenaren ook hoe ze hun honden moeten masseren en hoe ze te allen tijde kalm en onder controle kunnen blijven. Bovenal is de cursus bedoeld om eigenaren te helpen hun honden onder controle te houden en te managen.”
Over het hele continent in Toronto, Canada, gelooft Cheryl Smith, die enkele van de concepten heeft ontwikkeld die bij MHS worden gebruikt, ook dat het werken met eigenaren en honden als een team een van de belangrijkste componenten is van haar Growl Classes. Een van de eerste dingen die Smith eigenaren leert, is diep adem te halen en te ontspannen over alles. Eigenaars die kalm blijven, zijn beter in staat om aandacht te besteden aan de lichaamstaal van hun hond en om te observeren wat agressie uitlokt.
Zonder speciale coaching zullen eigenaren waarschijnlijk precies het tegenovergestelde doen, waardoor de problemen erger worden.
Als u bijvoorbeeld anticipeert op of reageert op het agressieve gedrag van uw hond door zijn riem strakker te maken, versterkt u zijn perceptie dat hij wantrouwend moet zijn naar andere honden. Als je van streek raakt als hij uitvalt en blaft, zullen je emoties zijn spanning en agressie voeden. Als je je hond blijft straffen en berispen nadat hij is gaan settelen, zul je hem alleen maar in verwarring brengen en hem meer gestrest maken, omdat straf die meer dan een paar seconden nadat een gedraging te laat is, komt - je hond zal denken dat hij wordt gestraft omdat hij stil is!
De juiste aanpak daarentegen maakt gebruik van preventie en vroegtijdige interventie. Voorkomen moet worden dat de hond het probleemgedrag herhaalt, want elke keer dat hij dit succesvol doet, zal het meer verankerd raken! Interventies kunnen bestaan uit bewegen om oogcontact te verbreken, een lichaamsblok gebruiken om fysiek contact te voorkomen of om voorwaartse beweging om te leiden, snel weglopen met de hond, een signaal geven zoals "Zacht" (open de mond en ontspan de kaak) of "Uit ” (terug weg), en het aanbieden van traktaties om spanningsinteracties onschadelijk te maken of te onderbreken.
Natuurlijk zullen er honden zijn die niet adequaat reageren op een trainingsprogramma voor hondenagressie. Deze kunnen een verwijzing vereisen naar een gecertificeerde veterinaire gedragstherapeut die geschikte gedragsmedicatie kan voorschrijven als onderdeel van het behandelingsarsenaal. Als u een agressieve hond heeft (een hond met agressief gedrag), heeft u de verantwoordelijkheid om zijn veiligheid en die van anderen te waarborgen door passende maatregelen te nemen, waaronder het gebruik van een muilkorf indien aangegeven.
Maar hoe ernstig het probleem van uw hond ook is, Jean Donaldson adviseert om het in perspectief te houden:
"Bij elke discussie over agressie is het goed om te onthouden dat de lat die we voor honden opleggen, er een is die we belachelijk zouden vinden voor elk ander dier, inclusief onszelf. We willen geen enkel soort-normaal agressief gedrag gericht op een andere mens of hond op enig moment, zelfs de meest geritualiseerde soort, gedurende het hele leven van het dier? Het is alsof ik tegen je zeg:'Hé, zoek een therapeut die je zal repareren zodat je voor de rest van je leven nooit je geduld verliest, iets zegt waar je later spijt van krijgt tegen een geliefde, vloek tegen een andere bestuurder in het verkeer , of tegen iemand schreeuwen, inclusief je hond.' Het is een hele opgave!”
Met andere woorden, houd uw verwachtingen realistisch. Als je je dan aan het programma houdt, is de kans groot dat je uiteindelijk tevreden zult zijn met de resultaten, zoals Thea McCue. Na het voltooien van hun Growl Class-cursus met trainer Susan Smith, eigenaar van Raising Canine in Austin, kunnen zij en Wurley weer samen de wandel- en fietspaden op. McCue beschrijft de voortgang van Wurley tot nu toe en zegt:"hij warmt veel sneller op voor andere honden en reageert zelden op honden terwijl we rennen." Hoewel er nog ruimte is voor verbetering, zijn de dagen van Wurley's aanvallen op puppy's voorbij!
