Vandaag zou ik een slang willen bedekken die, hoewel niet geschikt als huisdier, opvalt in de geest van velen als de meest indrukwekkende slang van Noord-Amerika - de Oostelijke Diamantrug (Crotalus adamanteus ). In mijn jeugd stond het reptielenhuis in de nabijgelegen Staten Island Zoo onder leiding van de legendarische Carl Kauffeld. De collectie bevatte alle bekende ratelslangensoorten, maar op de een of andere manier stond een enorm paar oosterse diamantruggen apart. Enkele jaren geleden was ik heel blij dat ik werd gekozen als adviseur voor de renovatie van dit gebouw, en Rattlesnakes, waaronder de Eastern Diamondback, staan daar opnieuw centraal.
De recordlengte van deze grootste van 's werelds 33 ratelslangsoorten is 8 voet, 3 inch; de meeste volwassenen komen uit op 3-6 voet. In de VS benaderen alleen de Indigo, Bull, Gopher en Black Rat Snakes deze meting, of overtreffen deze zeer zelden.
De achtergrondkleur van deze zware, giftige slang varieert van olijfgroen via bruin tot (zelden) bijna-zwart. De achterkant heeft een patroon van witte gecentreerde donkere diamanten die scherp omlijnd zijn in crème of geel.
Gevangenen hebben meer dan 22 jaar geleefd, maar de levensduur in het wild is niet goed bestudeerd.
De oostelijke Diamondback is beperkt tot het zuidoosten van de Verenigde Staten, langs de lagere Atlantische kustvlakte. Het is opgenomen in het zuidoosten van North Carolina, South Carolina, Mississippi, Alabama, Georgia, Louisiana en Florida (inclusief de Florida Keys).
Longleaf dennen- en zandheuvel-ecosystemen, palmetto- en draadgrasprairie en open dennen-eikenbossen zijn essentieel voor het voortbestaan van deze soort. Helaas blijft er naar schatting slechts 2-3% van zijn oorspronkelijke natuurlijke habitat over; daarom worden soms verlaten boerderijen en citrusboomgaarden gebruikt. De oostelijke Diamondback-ratelslang deelt het ecosysteem van de langbladige dennen ("Flatwoods") met andere zeldzame wezens, zoals de Flatlands Salamander, Gopher Tortoise, Gopher Frog, Bachman's Sparrow en Red-Cockaded Woodpecker.
Individuen schuilen in Gopher Tortoise-holen, zagen palmetto-struikgewas en onder boomstronken, en kunnen leefgebieden van maximaal 500 hectare vestigen.
Behalve aan de zuidpunt van zijn verspreidingsgebied, trekt de oostelijke Diamondback-ratelslang zich ondergronds terug naarmate de winter nadert. Het maakt vaak gebruik van Gopher Tortoise-holen en komt tevoorschijn om te zonnebaden op warme dagen.
Deze soort is in ernstige achteruitgang als gevolg van verlies van leefgebied en verzameling voor de huid, nieuwigheid en vleeshandel. Er zijn onnoemelijke aantallen gedood tijdens "razzia's van ratelslangen", wat in sommige gebieden nog steeds een traditie is. Benzine wordt vaak in holen gegoten (die ook een kritieke habitat zijn voor Gopher-schildpadden, Gopher-kikkers en andere soorten) om het verzamelen van slangen te vergemakkelijken. Benzine maakt de holen jarenlang onbruikbaar. Gelukkig is er op zijn minst enige beweging in de richting van het stoppen van deze gebeurtenissen; zie het artikel hieronder.
De Eastern Diamondback is niet federaal beschermd. Echter, aangespoord door een rechtszaak van het Centre for Biological Diversity die in 2011 werd aangespannen, evalueert de US Fish and Wildlife Service momenteel de soort voor opname op de lijst met bedreigde diersoorten; zie het artikel hieronder.
North Carolina beschermt de Diamondback, maar is daar mogelijk al uitgestorven. Verschillende staten beschouwen het als "Van Special Concern", maar bieden geen wettelijke bescherming. Er is een CITES-lijst voorgesteld en de IUCN-aanduiding is "Minste zorg".
De jongen, 7-29 in aantal, worden levend geboren van juli tot oktober en meten 12-15 inch bij de geboorte. Vrouwtjes bevallen over het algemeen om de 2-3 jaar, afhankelijk van hun dieet en conditie. Seksuele volwassenheid wordt bereikt in 2-4 jaar.
Dit "zit-en-wacht" roofdier eet rijstratten, zakgophers, katoenratten, eekhoorns, hertenmuizen, eekhoorns, konijnen, wasberen, opossums, wilde katten en andere zoogdieren; er worden ook af en toe vogels genomen.
Ratelslangen en andere "pitadders" worden in de onderfamilie Crotalinae geplaatst , samen met palmadders, koperkoppen, cottonmouths en verwante soorten. Putadders worden beschouwd als de meest geëvolueerde van alle slangen en bezitten een zeer geavanceerd orgaan dat de infraroodstralen detecteert die worden geproduceerd door vogels en zoogdieren. Gelegen in een holte tussen het oog en het neusgat, is het veel gevoeliger dan vergelijkbare organen die bezeten zijn door boa's en pythons, en kan het meer worden beschouwd als een "beeldvormingsapparaat" dan louter een warmtereceptor.
Ratelslangen, beperkt tot het westelijk halfrond, bereiken hun grootste diversiteit in het Amerikaanse zuidwesten en Mexico, met 13 van de 33 bekende soorten die alleen in Arizona voorkomen.
De rammelaar, uniek onder slangen, bestaat uit een reeks losjes verbonden segmenten. Gespecialiseerde spieren in de staart laten de rammelaar trillen om het karakteristieke waarschuwingsgeluid te produceren. De Santa Catalina-ratelslang, beperkt tot het gelijknamige eiland, is de enige soort die geen rammelaar heeft.
Ratelslangen en andere adders hebben scharnierende hoektanden ontwikkeld die, wanneer ze niet in gebruik zijn, tegen het gehemelte vouwen, in een omhulsel (zie foto). Venom wordt geïnjecteerd op de manier van een injectienaald.
Alle ratelslangen dragen levende nakomelingen, en verschillende soorten lijken een zekere mate van ouderlijke zorg te bieden. Het is aangetoond dat de Black-Tailed Rattlesnake broers en zussen herkent na een scheiding van 2 jaar. Zie het onderstaande artikel voor meer informatie over ratelslangen.
