Ik heb onlangs informatie geplaatst over een petitie waarin wordt verzocht om bescherming van 53 Amerikaanse herps door de wet op bedreigde diersoorten. Veel lezers juichten het nieuws toe, maar sommigen waren bezorgd over mogelijke beperkingen op hun vermogen om beschermde soorten te houden. Zoals ze terecht hebben opgemerkt, hebben verantwoordelijke eigenaren van gezelschapsdieren een belangrijke bijdrage geleverd aan het behoud van veel soorten (zie artikel hieronder). In de loop van mijn werk als zoöloog heb ik vaak federale, staats- en internationale vergunningen behandeld en blijf ik dierentuinen helpen met gerelateerde problemen. Vandaag wil ik wat meer uitleggen over dit voorstel, dat werd verdedigd door het Centrum voor Biologische Diversiteit, en hoe het van invloed kan zijn op doelsoorten in het wild en in gevangenschap.
Hoewel de federale administratieve rompslomp het leven van particuliere herpbezitters bemoeilijkt, blijft de Endangered Species Act (ESA) het krachtigste instandhoudingsinstrument van ons land. Uit een recent onderzoek is gebleken dat de ESA 99% effectief is in het voorkomen van uitsterven... als een soort eenmaal op de lijst staat, is zijn voortbestaan bijna gegarandeerd. De voordelen voor dergelijke soorten gaan verder dan de vergunningsvereisten:bescherming van habitats, onderzoeksfondsen, het opstellen van herstelplannen en andere mogelijkheden doen zich voor. Dit bericht bevat veelgestelde vragen over de ESA.
Net als de meeste herpetologen ben ik begonnen als hobbyist en tot op de dag van vandaag onderhoud ik een persoonlijke collectie. De inspanningen van vrijwillige natuurrehabilitatoren, dierentuindocenten, "burgerwetenschappers" en hobbyisten hebben enorm geholpen bij mijn werk, en ik heb dit in veel artikelen en al mijn boeken erkend. Privébezit van door ESA beschermde dieren blijft mogelijk, en dat zou ook moeten, maar er gelden beperkingen; schrijf alsjeblieft in als je hulp nodig hebt. Ik blijf voorstander van verantwoord herpbezit...zie dit artikel voor meer gedachten over de bijdragen van particuliere herpbezitters.
Zowel hier als in het buitenland hebben reptielen en amfibieën te maken met opkomende ziekten, verlies van leefgebied, geïntroduceerde soorten, inzameling voor de voedsel- en huisdierenhandel, vervuiling en andere bedreigingen. Schildpadden en amfibieën worden door veel natuurbeschermers beschouwd als een crisissituatie.
Vanaf 2011 vermeldde de IUCN 1.900 soorten amfibieën en 664 reptielen als bedreigd of met uitsterven bedreigd. Maar liefst 200 amfibieën zijn de afgelopen jaren mogelijk uitgestorven als gevolg van Chytrid infectie (zie dit artikel). Maar dit is slechts het topje van de ijsberg, aangezien veel soorten niet zijn geëvalueerd en we zelfs geen basisinformatie hebben over ten minste 25% van de herps in de wereld.
Slechts 58 soorten reptielen en amfibieën worden beschermd onder de ESA. Herpetologen schatten dat 82% van de kwetsbare herpen in de VS helemaal geen bescherming heeft; zie dit artikel voor informatie over zeldzame maar onbeschermde inheemse amfibieën.
Gedeponeerd op 11 juli 2012, het baanbrekende voorstel van de CBD beslaat 450 pagina's en vraagt ESA-bescherming voor 53 herps in 45 staten (u kunt hier een lijst per staat bekijken). De grootste inspanning in zijn soort, het voorstel wordt ondersteund door E.O. Wilson, Thomas Lovejoy en andere vooraanstaande biologen.
Tot de zorgwekkende dieren behoren 24 salamanders (een vaak verwaarloosde groep), 6 kikkers/padden, 10 hagedissen, 6 schildpadden en 7 slangen, waarvan sommige 95% van hun oorspronkelijke leefgebied hebben verloren. Ik was verheugd te zien dat zowel bekende (Wood Turtles, Florida Pine Snakes) als weinig bestudeerde (Short-Tailed Snake, Green Salamander) soorten waren opgenomen.
Hieronder volgt een voorbeeld van de soorten die door het CBD worden voorgesteld. Ik denk dat je verbaasd zult zijn over het gebrek aan bescherming dat momenteel aan de meesten wordt gegeven, ondanks het feit dat ze al lang duidelijk in verval zijn.
Alligator brekende schildpad, Macroclemmys temmincki
De 205-pond Alligator Snapper van de Bronx Zoo, die vele jaren onder mijn hoede was, heeft de passies geïnspireerd van legioenen schildpadenthousiastelingen (zie foto). Maar dierentuinen zijn misschien de enige plek om deze prachtige wezens in de nabije toekomst te zien. Hoewel waarschijnlijk uitgestorven in 5 van de 14 staten binnen hun bereik, en afwezig in 95% van hun leefgebied, worden Alligator Snappers op sommige plaatsen nog steeds legaal geoogst voor voedsel!
Cascade grot Salamander, Eurycea latitans
Deze neotenische aquatische salamander, die alleen in verschillende grotten in een provincie in Texas wordt gevonden, ziet zelden of nooit het daglicht. Het is extreem gevoelig voor de waterkwaliteit en wordt bedreigd door een dalende grondwaterspiegel en vervuiling van de ondergrondse stromen die het bewoont. Hoewel beschermd in Texas, is er niets gedaan om zijn kleine habitat te behouden.
Slang met sleutelring, Diadophis punctatus acricus
Deze kleurrijke, 6-inch lange slang is beperkt tot kalksteenruggen langs de kustlijn op verschillende van Florida's Keys. Residentiële ontwikkeling heeft 98% van zijn leefgebied opgeëist en geïntroduceerde vuurmieren bedreigen de resterende populaties. Het is beschermd tegen verzameling (geen factor in zijn zeldzaamheid), maar niet tegen verlies van leefgebied.
Western Spadefoot Toad, Spea hammondii
Oosterse schoppenpadden hebben me altijd verbaasd met hun vermogen om na een regenbui in broedvijvers te verschijnen, schijnbaar uit het niets. Ik heb hun westerse neef niet gevonden en zal dat misschien ook nooit doen als hij slechts de beperkte bescherming krijgt die wordt geboden door zijn huidige status als een "species of special concern". Het voortbestaan van de Western Spadefoot wordt belemmerd door een klein natuurlijk verspreidingsgebied en een afhankelijkheid van lentepoelen. Deze ongewone graaf is alleen te vinden in met gras begroeide struikgewashabitats van San Francisco tot het noorden van Baja, Mexico, en heeft 80% van zijn leefgebied verloren.
Yuman Desert Fringe-Toed Lizard , Uma rufopunctata
Met de huid omzoomde tenen kan deze woestijnbewoner over het door de wind opgeblazen zand scheren. Deze tenen, samen met overlappende oogleden en afsluitbare neusgaten en oren, maken het een van onze meest unieke hagedissen. Hoewel het Arizona-bereik van deze soort kan worden gemeten in acres, mist de Yuman Desert Fringe Toe staatsbescherming.
