Mijn jonge hond vliegt over het erf, gooit zijn bal in de lucht, achtervolgt hem als hij de grond raakt, pakt hem dan op en gooit hem opnieuw. Ik kijk om en zie mijn peuter in de tegenovergestelde richting rennen, wild giechelend. Een arm is in de lucht, zijn vingers geklemd een knuffel. Het geluksniveau in deze scène bereikt epische hoogten wanneer het speelgoed uit zijn vingers glijdt en op de grond valt. De pup ziet dit, rent erheen en grijpt het op.
Ik hap naar adem in afwachting van protestgehuil van mijn zoon. Maar er gebeurt nog iets anders. Iets fascinerends en veel rustiger.
Deze kleine, 20 maanden oude mens pauzeert, loopt naar de bal die de hond heeft laten vallen, roept hem en reikt hem hem aan. De hond laat de knuffel vallen en neemt de bal voorzichtig uit zijn hand. De jongen pakt zijn speeltje en ze gaan allebei terug naar hun vorige spel.
En adem uit.
Deze scène was geen toevalstreffer. Deze twee demonstreerden doordacht ontwikkelde relatievaardigheden, langzaam gecultiveerd en vele maanden lang (en opnieuw) geoefend. Als hun wederzijdse verzorger, het werk van het creëren van een respectvolle, liefdevolle relatie tussen allen leden van mijn familie, tweebenig en vier, was ongelooflijk belangrijk voor mij, maar ik had weinig kennis over en geen ervaring met het integreren van kinderen en honden.
In overleg met experts en door eerdere uitgaven van WDJ te bekijken (zie een gedeeltelijke lijst op pagina 11), heb ik geleerd wat de beste manieren zijn om je hond of honden klaar te maken voor een baby, goed management voor veiligheid en gezond verstand, en overwegingen om binnen bedenk of je gek genoeg bent om een puppy toe te voegen aan uw gezin als u een jong kind heeft. Met deze kritische kennis kon ik toen beginnen met het opbouwen van deze relaties.
Moeilijk, ja, maar zo de moeite waard, vooral in het licht van nieuw onderzoek.
In een recente studie gepubliceerd in Pediatric Research, wetenschappers ontdekten, na correctie voor andere factoren, dat kinderen van 3 tot 5 jaar uit gezinnen met honden 30% minder kans hadden op gedragsproblemen dan kinderen van dezelfde leeftijd in gezinnen zonder honden. Ze hadden ook 40% minder kans om problemen te hebben met het omgaan met leeftijdsgenoten en 34% meer kans om empathie en bezorgdheid voor anderen te tonen.
Deze gegevens suggereren dat het hebben van een hond en de interactie ermee, door middel van spel of gezinswandelingen, een belangrijk mechanisme kan zijn om de sociaal-emotionele ontwikkeling van jonge kinderen te vergemakkelijken.
Zoals velen in de hondenwereld zich terdege bewust zijn, vereist het leggen van een geweldige basis voor een puppy om te genieten van succesvolle toekomstige relaties met kinderen, een bewuste socialisatie van puppy's met kinderen en positieve interacties tussen hen tijdens de belangrijkste ontwikkelingsvensters van de pup (voor meer hierover, zie pagina 10). Toch is het leven dynamisch en leren we over de wereld, zowel voor honden als voor mensen.
Mosey, mijn Border Collie, is vanaf de geboorte opgevoed met en liefdevol behandeld door kinderen. Toen hij opgroeide, maakte ik er een punt van om zijn respectvolle gedrag met kinderen te blijven cultiveren. Al vroeg werd hij die hond die een kinderwagen in de verte zou zien en serieus begon te waggelen.
Maar tijd doorbrengen met en rond kinderen af en toe is iets heel anders dan met hen samenleven van kinds af aan, fulltime.
Vanaf het moment dat mijn zoon kon kruipen, als er een hond in zicht was, bewoog hij zich in een schokkend snel tempo in die richting, aangetrokken tot de hond als door magnetisme. Het snelheidscrawlen gebeurde op hetzelfde moment dat zijn snelle vingers erg grijpend werden (een moeilijke fase voor ons allemaal), wat een zorgelijke combinatie was voor de anders kindliefhebbende hond. Mosey's lichaamstaal schreeuwde:"Dit maakt me nerveus!"
Ik wist meteen dat ik deze interactie moest veranderen, anders zou het voor beiden een negatieve ervaring kunnen worden. Het beheren van de situatie voor de veiligheid van beiden was eenvoudig genoeg, maar ik realiseerde me ook dat het positief begeleiden van deze interactie een manier zou zijn om hen te helpen elkaar te begrijpen en te respecteren.
Ik vroeg Celia Caldwell, een gediplomeerd klinisch maatschappelijk werker in Missoula, Montana, die al tientallen jaren werkt aan het helpen van zowel pleegkinderen als honden bij het vinden en vestigen van liefdevolle huizen, hoe ik dit het beste kan aanpakken. Ze adviseerde:"Je moet een neutraal Zwitserland zijn en een veilige ruimte voor beide partijen behouden, zodat ze op hun eigen voorwaarden kunnen samenkomen."
Caldwell benadrukte het belang van afstand en zorgde ervoor dat ze allebei hun nieuwsgierigheid naar elkaar konden uiten zonder de ander onder druk te zetten of zich zorgen te maken.
In eerdere artikelen in WDJ heeft trainingsredacteur Pat Miller gepleit voor het liberale gebruik van babyhekjes (om die neutrale landen te beveiligen), die mijn man en ik gebruikten op elk moment dat we niet actief toezicht konden houden op de interacties tussen Mosey en onze zoon Ansel. Maar, gezien een belangrijk stukje wijsheid van Caldwell, hebben we er ook naar gestreefd om de relaties tussen beide kniehoge partijen gemakkelijk en leuk te houden.
"Vergeet niet dat er hier geen slecht gedrag is, geen van beide heeft ongelijk", adviseerde Caldwell. “Ze moeten elkaar gewoon leren begrijpen en dat kost tijd. Relaties hebben tijd en geduld nodig om zich te ontwikkelen.”
Dus, als slechts één tactiek om ze veilig, gescheiden en probleemloos te houden, zou ik, zodra ik mijn zoon in de richting van Mosey zag gaan, schreeuwen:"Inkomend!" en pak Mosey's geliefde frisbee. Hij zou naar buiten rennen en ik zou de vliegende schijf voor hem gooien. Een typische Border Collie, het kostte hem misschien twee herhalingen om deze nieuwe keu te leren.
Soms speelden we nog een spelletje als Mo terugvloog met zijn frisbee en die voor me bleef staan. Ik zou mijn zoon oppikken die de frisbee zou tappen; hierdoor zou Mosey zijn hoofd schudden en wild met het speelgoed zwaaien, wat een even wild gegiechel van mijn zoon zou veroorzaken. Dit werd een dagelijkse gedeelde vreugde.
Toen mijn zoon 9 maanden oud was, zag ik hem uit het raam kijken en tot mijn verbazing schoof Mosey stilletjes naar hem toe en leunde tegen hem aan en hij leunde achterover. Ze zaten samen tevreden naar de vogels te kijken, en mijn hart explodeerde.
Het was zeker geen moment om dat moment te bereiken, maar sindsdien zijn ze steeds dichterbij gekomen, wat de enorme waarde van geduld bewijst.
Niet alle kinderen zijn echter instinctief enthousiast om in de hondenstrijd te springen. Net als bij honden, variëren persoonlijkheden en temperamenten. Kinderen met een voorzichtig, langzaam opwarmend temperament onderzoeken het liefst elke situatie zorgvuldig. Deze kinderen leren door observatie en zijn misschien meer geneigd om situaties te overdenken voordat ze handelen, wat een waardevol instinct kan zijn.
Deze kinderen hebben net zoveel potentieel om respectvolle, liefdevolle relaties met de viervoetige leden van uw gezin te ontwikkelen als de hondenmagneten, maar ze hebben alleen extra tijd en geduld nodig om daar te komen. Als hun verzorgers is het onze taak om op te letten en ons kind te ontmoeten waar ze zijn en hen in hun tempo door de wereld te leiden.
Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Soms – verrassend vaak – staan we in de weg.
"Wat ik bij pleegouders benadruk, is hoe belangrijk het is om je ego erbuiten te laten", vertelde Caldwell me. “Je moet het kind laten beslissen hoeveel te veel is en wanneer meer goed is. En dat doe je niet altijd perfect. Verwacht fouten te maken.”
Nou, dat deed ik. Toen we een puppy van een gemengd ras aan ons gezin toevoegden, waren we heel blij om te ontdekken dat Pip de pup net zoveel van onze peuter hield als onze peuter van honden. Pip is de ultieme hond met klittenband en hij koos Ansel om fysiek aan gehecht te zijn - zo schattig! Zo lief!
Maar zelfs mijn hondenliefhebbende peuter had grenzen die ik moest respecteren. Ansel begon zijn vermoeidheid te uiten over de hoeveelheid fysiek contact die Pip met hem wilde hebben, en ik geef toe dat ik dit niet meteen zag. Als ik Ansels klachten in mijn blinde vlek had gehouden, had ik hun relatie misschien teruggedraaid. Pas toen hij op een dag volslagen gefrustreerd jammerde, toen de pup voor de derde keer op hem plofte terwijl hij zijn treinen in elkaar zette, realiseerde ik me eindelijk de fout in mijn wegen en creëerde ik de ruimte die mijn zoon nodig had.
Nogmaals, ik zou het gemakkelijk kunnen beheren deze situatie - stop de pup in een bench met een smakelijke traktatie! – maar het bood een goede gelegenheid om de vaardigheden van de puppy op te bouwen en wederzijds respect te ontwikkelen.
Ik trainde Pip en legde de mat dicht bij de plek waar mijn zoon speelde, dus als Pip te dichtbij kwam, kon ik hem vragen naar zijn mat te gaan, waar hij rustig zou gaan zitten. Maandenlang oefenen met dit leidde tot de dag dat ik mijn zoon hoorde zeggen:"Ga naar de mat" en opkeek om te zien hoe de pup ging liggen, waardoor Ansel de ruimte kreeg die hij nodig had. Ik had absoluut niet verwacht dat een klein kind deze rol zou spelen, maar ik was opgetogen dat hij door mijn buitensporige herhaling had geleerd om respectvol te communiceren en dat de pup graag gehoorzaamde.
Door dit voortdurende werk heb ik een dieper begrip gekregen van de band tussen mens en dier en het vermogen van soorten om elkaar te vertrouwen en oprecht voor elkaar te zorgen.
Een paar eerdere WDJ-artikelen over kinderen en honden
• 'Kinderen en honden', augustus 2019. De formule om kinderen en hoektanden veilig te houden is eenvoudig:ouders moeten oplettend zijn, volhardend omgaan met het management en ze snel uit elkaar halen bij het eerste teken van het ongemak van de hond.
• "Honden en kinderen:hoe ze allebei veilig te houden", maart 2018. Het combineren van kinderen en honden in je gezin kan magisch en hartverwarmend zijn, of een verwoestende tragedie veroorzaken. Hier leest u hoe u de kans op het eerste kunt vergroten en het laatste kunt voorkomen.
• "De puppy-opfok-uitdaging", november 2017. Het managen en trainen van een jonge puppy kan vermoeiend zijn, zelfs voor zeer ervaren hondentrainers. Hier zijn tips om een deel van de druk weg te nemen.
• "Kinderen van jongs af aan leren van honden te houden", mei 2012. Hoe je kinderen opvoedt die goed overweg kunnen met honden en honden die op hun beurt van kinderen houden.
• "De beste gezinshond selecteren en hem voorbereiden op kinderen", augustus 2009. Bescherm iedereen in je gezin (ook de hond) door een goede gezinshond te kiezen en hem klaar te maken voor kinderen.
citaten• "De relatie tussen hondenbezit, hondenspel, het uitlaten van honden in het gezin en de sociaal-emotionele ontwikkeling van kleuters:bevindingen uit de PLAYCE-observatiestudie," Kinderonderzoek, 6 juli 2020
• "Bewijs van grote genetische invloeden op hondenbezit in de Swedish Twin Registry heeft implicaties voor het begrijpen van domesticatie en gezondheidsassociaties," Wetenschappelijke rapporten, mei 2019
• "Tips voor het trainen van de mat," Whole Dog Journal, januari 2020. Hoe een simpele mat (en een beetje training) het leven van uw hond kan verbeteren - en ook dat van u!
Kahryn Socie-Dunning, die al lange tijd WDJ-bijdrager levert, woont in Montana met haar man, peuterzoon en twee sneeuwminnende honden.
