U heeft vast wel eens van hondsdolheid gehoord, maar kent u de ziekte ook? Weet u waarom honden in de meeste gebieden wettelijk verplicht zijn om tegen hondsdolheid te worden ingeënt? Als verantwoordelijke hondenbezitter is het belangrijk voor u om te weten waarom het vaccin tegen hondsdolheid zo belangrijk is. Ontdek hoe hondsdolheid uw huisdieren en uw gezin kan beïnvloeden.
Rabiës is een ernstige virale ziekte die bij zoogdieren wordt gezien en die het centrale zenuwstelsel nadelig beïnvloedt en tot de dood leidt. Rabiës is een zoönotische ziekte (een ziekte die van dieren op mensen kan worden overgedragen) die doorgaans wordt overgedragen via beten van geïnfecteerde dieren. De meeste gemelde gevallen betreffen wilde dieren zoals vleermuizen, wasberen en stinkdieren, maar gedomesticeerde dieren zoals honden en katten lopen ook risico. Mensen zijn even vatbaar voor het rabiësvirus als ze worden gebeten door een besmet dier. Zodra de symptomen zijn verschenen, is hondsdolheid bijna altijd dodelijk. De dood treedt meestal minder dan een week na het begin van de symptomen op.
Het rabiësvirus wordt overgedragen via het speeksel van een geïnfecteerd zoogdier of gastheer. Contact met de ogen, neus of mond kan technisch gezien het virus doorgeven, maar deze gevallen zijn zeldzaam. Een beet van de gastheer is de meest waarschijnlijke en gebruikelijke manier voor een dier of persoon om hondsdolheid op te lopen. Het geïnfecteerde speeksel reist door de zenuwen en het ruggenmerg naar de hersenen. Het virus broedt vervolgens 3 tot 24 weken in het lichaam (afhankelijk van de soort, de plaats van de beet en andere factoren), zonder symptomen van de ziekte. Bij mensen zijn incubatieperioden van jaren gerapporteerd. Zodra de hersenen zijn geïnfecteerd met hondsdolheid, vermenigvuldigt het virus zich en verspreidt het zich naar de speekselklieren en verschijnen de symptomen van hondsdolheid.
De symptomen van hondsdolheid hebben de neiging om te variëren, dus aangetaste honden vertonen mogelijk niet alle symptomen. De eerste tekenen zijn onder meer gedrags- en persoonlijkheidsveranderingen, angst, angst, verlegenheid, terugtrekking van mensen en andere dieren en het likken van de plaats van de oorspronkelijke bijtwond. Tekenen vooruitgang tot rusteloosheid, agitatie en overreactie op beelden en geluiden. Deze leiden tot volledige agressie, vervolgens desoriëntatie, gevolgd door toevallen. Honden kunnen ook verlamming ervaren in het hoofd- en nekgebied. Dit veroorzaakt onvermogen om te slikken, wat resulteert in overmatige speekselvloed of "schuimvorming in de mond", en ademnood. Helaas volgt de dood snel.
De enige manier om rabiës bij honden definitief te diagnosticeren, is door middel van een directe fluorescente antilichaamtest (dFA) met behulp van hersenweefselmonsters die alleen na de dood kunnen worden verkregen. Bij mensen kunnen meerdere uitgebreide tests worden uitgevoerd met monsters van speeksel, bloed, haar en huid, maar deze zijn niet absoluut en zijn ook niet beschikbaar voor dieren. Diagnose bij levende dieren is vermoedelijk en gebaseerd op klinische symptomen en de geschiedenis van de patiënt. Bij huisdieren die zijn blootgesteld aan hondsdolheid, kan een quarantaineperiode nodig zijn om te letten op tekenen van de ziekte, vooral bij niet-gevaccineerde huisdieren. Huisdieren zonder vaccingeschiedenis worden vaak geëuthanaseerd.
Helaas is er geen remedie of effectieve behandeling voor hondsdolheid. Dieren met duidelijke en vergevorderde tekenen van hondsdolheid moeten worden geëuthanaseerd. Dit om onnodig lijden bij het dier te voorkomen en om verdere overdracht van de ziekte naar mens en andere dieren te voorkomen.
Mensen die aan rabiës worden blootgesteld, moeten een regime ondergaan dat profylaxe na blootstelling (PEP) wordt genoemd, een reeks injecties die immunoglobuline en een vaccin tegen hondsdolheid omvat. PEP is niet effectief bij mensen nadat symptomen zijn opgemerkt. Net als bij dieren is hondsdolheid bijna altijd dodelijk zodra de symptomen verschijnen. Ondersteunende zorg is op dit moment de enige optie.
Preventie is de sleutel als het gaat om hondsdolheid. Gelukkig is het ook vrij eenvoudig. Eerst en vooral moeten honden en andere huisdieren routinematig rabiësvaccins krijgen. Het traditionele rabiësvaccin werd eenmaal per jaar aan honden gegeven. Interesse in het verminderen van de vaccinatiefrequentie leidde tot de ontwikkeling van een driejarig rabiësvaccin. Praat met uw dierenarts over uw opties en ontdek wat de wet in uw regio voorschrijft.
Rabiësvaccins zijn ook beschikbaar voor mensen, hoewel het protocol ingewikkelder is. Daarom wordt het vaccin meestal alleen gegeven aan mensen die met huisdieren of dieren in het wild werken, of aan mensen die reizen naar gebieden met een hoog blootstellingsrisico. Mensen die het vaccin hebben gekregen, hebben nog steeds PEP nodig na blootstelling aan hondsdolheid.
Naast vaccinatie is het minimaliseren van blootstelling de beste manier om hondsdolheid te voorkomen. Laat uw hond niet uit uw zicht zwerven, vooral niet in bosrijke gebieden waar ontmoetingen met wilde dieren vaker voorkomen. Houd uw hond aan de lijn en vermijd interacties met onbekende dieren. Als uw hond toch een dierenbeet krijgt, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts.
Het voorkomen van hondsdolheid bij mensen is even belangrijk. Leer meer over het voorkomen van hondenbeten en leer uw kinderen voorzichtig te zijn. Beten op mensen moeten onmiddellijk door een arts worden behandeld.
Als er een beet optreedt, doe dan je best om zoveel mogelijk informatie te verkrijgen over het aanstootgevende dier, of het slachtoffer van de beet een huisdier of een mens is. Als de bijter iemands huisdier was, vraag dan hun contactgegevens op en kom meer te weten over de vaccingeschiedenis en mogelijke eerdere blootstelling aan hondsdolheid. Als het een wild dier was, kun je misschien niet veel te weten komen, tenzij dat wilde dier dood is. Hoe dan ook, de lokale autoriteiten moeten op de hoogte worden gesteld van de situatie.
Ondanks hoe dodelijk en gevaarlijk het rabiësvirus is, is het gemakkelijk te voorkomen. Denk eraan:vaccineer uw huisdieren en minimaliseer hun blootstelling en die van u. Bewapen uzelf met de kennis om uw hele gezin te beschermen, zowel huisdieren als mensen.
Als u vermoedt dat uw huisdier ziek is, bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Raadpleeg voor gezondheidsgerelateerde vragen altijd uw dierenarts, aangezien zij uw huisdier hebben onderzocht, de gezondheidsgeschiedenis van het huisdier kennen en de beste aanbevelingen voor uw huisdier kunnen doen.