Zie Deel 1 van dit artikel voor informatie over de natuurlijke historie van de Mertens' Watermonitor, Varanus mertensi, inclusief de dreiging van geïntroduceerde zeepadden, Rhinella marinus.
De watermonitors van Mertens zijn misschien de ideale keuze voor mensen die geïnteresseerd zijn in het houden van grotere monitoren, maar die geen ruimte hebben voor de echte reuzen. Met een gemiddelde lengte van 3,5 voet zijn het uiterst aangepaste roofdieren, die even goed jagen op het land als in het water. Ik heb gemerkt dat hun alertheid en agressie bij het jagen rivalen zijn met die van elke monitor die ik heb waargenomen, inclusief de beroemde Komodovaraan (houd je vingers uit hun kooi tijdens het voeren!).
Ondanks de gemiddelde grootte zijn ze echter extreem actief en hebben ze een grote omheining nodig die is uitgerust met een diep zwembad (zie foto - de afgebeelde kooi herbergt een Birmese python, maar zou goed werken voor de monitoren van Mertens) - probeer het niet te houden deze energierijke hagedissen in een aquarium.
Op maat gemaakte kooien met en afvoerbare zwembaden zijn de beste optie voor Mertens' Monitors... zie bijgevoegde foto van de Burmese Python-kooi en schrijf in voor details en suggesties.
De kooi moet groot genoeg zijn om uw hagedissen een temperatuurgradiënt (75-84 F) te geven en er moet een zonneplek van 95-100 F beschikbaar zijn. Ondanks hun aquatische levensstijl moeten Mertens' Monitors volledig afdrogen als ze in goede gezondheid willen blijven en schimmelinfecties van de huid willen voorkomen.
Hoge niveaus van UVB-straling zijn waarschijnlijk essentieel en UVA is gunstig voor het handhaven van normale activiteitencycli. In het wild kunnen Mertens' Monitors tijdens warm, droog weer inactief worden/inactief worden; gevangenen vertonen vaak tekenen van "verwarring" met betrekking tot het seizoen, en kunnen zich met vreemde tussenpozen voortplanten of stoppen met eten. Het opzetten van een licht/warmtecyclus die de natuurlijke nabootst, en het verstrekken van UVA-straling, zou dit moeten helpen voorkomen. In grote kooien heeft een kwikdamplamp de voorkeur boven fluorescerende lichtbronnen.
Wild Merten's Monitors vangen een ongelooflijk scala aan prooien, van kikkervisjes tot vogeleieren (zie deel 1), en het is daarom eenvoudig om gevangenen een gevarieerd, gezond dieet te geven. Bij het kweken van jonge Mertens-monitoren heb ik geen van de calciumgerelateerde botproblemen gezien die vaak voorkomen bij jonge exemplaren van andere soorten.
Omdat zoogdieren slechts een klein deel van hun natuurlijke dieet vormen, vertrouw ik voornamelijk op hele witvissen, shiners en andere vissen , en rivierkreeften, om calcium te leveren. Roze muizen worden één keer per week aangeboden, behaarde muizen slechts in zeldzame gevallen. Andere nietjes zijn regenwormen, kakkerlakken, krekels, supermeelwormen en andere ongewervelde dieren, waarbij regenwormen het meest worden gebruikt. Degenen die ik huisvestte met Parker's slangenhalsschildpadden (in een dierentuintentoonstelling) stalen zelfs schildpaddenvoer van het wateroppervlak!
Ik gebruikte geen supplementen, omdat een groot deel van het dieet bestond uit hele, calciumrijke dieren zoals vissen, roze muizen en rivierkreeften. Jonge varanen die op de juiste temperatuur worden gehouden, zijn uitgehongerd en als ze goed worden gevoerd, kunnen ze bijna elke dag eten zonder bang te hoeven zijn voor obesitas.
Koppelingen variëren in grootte van 6-15 eieren; wanneer ze bij 85F worden geïncubeerd, komen ze in ongeveer 275 dagen uit.
De monitoren van Mertens zijn geëvolueerd in habitats die onderhevig zijn aan wisselende weersextremen, en hun eieren zijn behoorlijk veerkrachtig - incubatieperioden van 180-330 dagen zijn gemeld.
