Als kind dat op insecten jaagde, schrok ik een keer toen ik een huisvlieg tegenkwam die op zijn achterpoten. Bij nadere inspectie bleek dat het ongelukkige insect met zijn kop omhoog werd gedragen door een Jumping Spider. Ik was me ervan bewust dat een verscheidenheid aan van deze briljant gekleurde kleine beesten mijn Bronx-buurt bewoonden, en raakte geïnteresseerd in hoe ze erin slaagden om zo'n ongrijpbare prooi te vangen zonder een web. Ik begon te lezen en te verzamelen, en was al snel gefascineerd door hun scherpe gezichtsvermogen en katachtige stalkingstechnieken. Ze zouden mijn vinger volgen, op een veer springen die aan een touwtje wordt getrokken en zelfs naar een spiegel kijken.
Ik heb onlangs vernomen dat biologen video's laten zien aan Jumping Spiders in een poging meer te weten te komen over hun opmerkelijke ogen (die tegelijkertijd vooruit, achteruit en zijwaarts zicht mogelijk maken), en dat een nieuwe, mierenachtige Jumping Spider met enorme hoektanden heeft op Borneo verschenen. Ik zal deze nieuwe informatie hieronder uitlichten en hun natuurlijke geschiedenis en zorg in gevangenschap bekijken.
Dieren die op het menu van andere wezens staan, hebben over het algemeen ogen die goed naar achteren en naar de zijkanten van hun hoofd zijn geplaatst. Deze opstelling geeft muizen, herten en anderen een breed gezichtsveld, waarbij de enige bindplekken goed aan hun achterkant zijn. Roofdieren, zoals vossen en haviken, hebben meestal naar voren gerichte ogen, zodat ze nauwkeurig op prooien kunnen focussen.
Springspinnen, die zowel roofdier als prooi zijn, gaan nog een stap verder. Onderzoek onlangs gepubliceerd in het tijdschrift Royal Society Biology Letters stelt vast dat hun oogplaatsing en -functie een gezichtsveld mogelijk maakt dat zeer dicht bij 360 graden ligt. In feite kunnen springspinnen direct achter hun lichaam kijken, naar alle kanten en naar voren - tegelijkertijd! In laboratoriumexperimenten bekeken de spinnen zowel video's als de acties van mensen met duidelijke interesse (ik weet niet zeker hoeveel ze begrepen, maar aan de andere kant mis ik ook veel!). Omdat de meeste spinnen weinig details zien, zijn deze geavanceerde vaardigheden behoorlijk verrassend.
Onderzoekers van de Universiteit van Massachusetts ontdekten dat de netvliezen van de 2 belangrijkste ogen de vorm hebben van boemerangs. Deze netvliezen rusten in buizen die zich in de hoofden van de spinnen bevinden. Door deze buizen te verplaatsen, kunnen Jumping Spiders een zeer groot gebied rond het lichaam scannen. Deze methode om de omgeving te visualiseren is niet eerder vastgelegd. De belangrijkste ogen zien ook kleur en detecteren ultraviolet licht. Ultraviolet licht versterkt de kleuren van de spinnen en speelt een rol bij soortherkenning en verkering.
Zes secundaire ogen, aan de zijkanten en achterkant van het hoofd, detecteren beweging en detail, en laten de spinnen ook objecten direct achter het lichaam zien.
Onderzoekers hopen dat verder onderzoek zal uitwijzen hoe de hersenen van Jumping Spider visuele beelden verwerken, kennis die inzicht kan bieden in de werking van onze eigen ogen en hersenen.
De familie Jumping Spider, Salticidae, is de grootste ter wereld. Er zijn bijna 5.000 soorten beschreven en ongetwijfeld wachten er nog veel meer op ontdekking. Springspinnen zijn te vinden in habitats variërend van regenwouden en woestijnen tot steden en kusten. Ik heb verschillende soorten verzameld, elk variërend in kleur en grootte, in NYC.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door die Jumping Spiders die bekend staan als 'miermimics'. Hun lichamen hebben een insectachtige "taille" en ze bewegen zich met schokkerige stappen, in navolging van hun favoriete voedsel. Sommigen houden zelfs het voorste paar poten rechtop, zodat ze antennes lijken te dragen! Zo vermomd kunnen ze mieren benaderen zonder aangevallen te worden. Ik stel me voor dat de spinnen ook enige bescherming krijgen tegen roofdieren door geassocieerd te worden met mierenkolonies. Zie dit artikel voor foto's van een verbazingwekkende mier met enorme kaken die onlangs in Borneo is ontdekt.
Naast het besluipen van hun prooi met katachtige stealth, gebruiken Jumping Spiders andere jachtstijlen. Verschillende zijn waargenomen om omwegen te nemen bij het binnengaan van een potentiële maaltijd. Verbazingwekkend genoeg plaatsen deze omwegen de spinnen soms in posities waar ze het insect dat wordt gestalkt niet kunnen zien. Of "planning" of geheugen een rol speelt, is nog niet bekend.
Verschillende springspinnen zijn gespecialiseerd in het vangen van web-bouwende spinnen, waarbij ze hun prooi binnen hun bereik brengen door webben te laten trillen in navolging van een gevangen insect. Sommigen abseilen zelfs in webben op zijden draden!
In tegenstelling tot de grote achterpoten van sprinkhanen en andere opvallende springers, zijn die van Jumping Spiders kleiner dan de voorpoten. In plaats van te vertrouwen op spierkracht, gebruiken Jumping Spiders hydraulische druk om hun verbazingwekkende sprongen te vergemakkelijken.
Ik kan niet begrijpen waarom zo weinig spinnenenthousiastelingen deze fascinerende wezens houden. Overdag actief en extreem gedurfd, zullen Jumping Spiders veel onthullen over hun levensstijl in kleine, eenvoudige omhuizingen. In tegenstelling tot bijna elke andere spin, zullen ze je bewegingen met interesse volgen. De kleuren en paringsdansen van de mannetjes zijn opwindend om te zien, en fokken in gevangenschap is mogelijk. Stel hieronder uw vragen als u gedetailleerde informatie over hun zorg wilt.
Van springspinnen is niet bekend dat ze gevaarlijk giftig zijn, maar ze mogen niet worden gehanteerd omdat hun gif niet goed is bestudeerd. Spinnen kunnen voorzichtig met een tang in een plastic container worden geduwd wanneer ze worden verzameld of vervoerd.
Fans van Jumping Spider zijn wellicht ook geïnteresseerd in het houden van de Giant Crab of Huntsman Spider (Heteropoda venatoria ), een soort die ik gedurende vele jaren heb verzameld en gekweekt; zie dit artikel voor meer informatie.
