Veel van de meest interessante onderzoeksrapporten over reptielen worden gepubliceerd in vaktijdschriften zoals Copeia, Herpetologica en Herpetologisch overzicht, en zijn niet beschikbaar op internet. Van tijd tot tijd zal ik samenvattingen geven van enkele van de fascinerende artikelen die ik tegenkom. Het rapport van vandaag behandelt de publicaties van het voorjaar van 2010:Bijtschildpadden (Chelydra serpentina) , Texas gehoornde hagedissen (Phrynosoma cornuta ), Italiaanse muurhagedissen (Podarcis siculus ) en oostelijke koningsslangen (Lampropeltis getula ).
Een volwassen Bijtschildpad zonder onderkaak bleek in uitstekende gezondheid en gewicht te zijn. De verwonding was al lang genezen, dus het dier had duidelijk geleerd te compenseren, ondanks een bijna totaal onvermogen om kaakdruk uit te oefenen.
Ik kwam eens een volwassen mannelijke Bijtschildpad (38 lbs.) Met een soortgelijke verwonding tegen. Hij zwierf rond op het land, en verse wonden wezen erop dat hij misschien door een ander mannetje was weggejaagd. Ik behandelde de snijwonden en installeerde hem in een afgesloten buitenvijver in de buurt van het reptielenhuis van de dierentuin, waar ik werkte. De schildpad rees al snel uit de diepte toen ik het wateroppervlak sloeg, en nam heel voorzichtig (ja, "fijn"!) de vis uit mijn hand. Hij had moeite om brokken uit grote vissen te trekken, dus zorgde ik voor hapklare maaltijden.
Ik veronderstel dat het dit aanpassingsvermogen is waardoor Snapping Turtles in heel NYC kunnen gedijen (en in Japan, Engeland en elders!).
Hoewel bekend is dat verschillende zeevissen externe parasieten van de huid van zeeschildpadden consumeren, is het gedrag in zoet water niet goed gedocumenteerd. Onderzoekers in Ohio rapporteren het observeren van Bluegill Sunfishes die plukken op een drijvende Bijtschildpad. Ondanks dat ze dicht bij zijn kop zaten, deed de schildpad geen poging om deze anders smakelijke stukjes te vangen.
Ik heb een soortgelijke situatie waargenomen met betrekking tot dikkop-elritsen, goudschenners en bijtschildpadden.
Er is waargenomen dat een Texaanse gehoornde hagedis zijn eieren onbedekt liet nadat hij ze in het nestgat had gelegd, blijkbaar om schaduw te zoeken en rust. Tijdens de rustperiode keek de hagedis aandachtig naar de eieren - de eerste dergelijke documentatie van dit gedrag.
Nadat hij het nest had bedekt, rustte hij weer, keerde toen terug en camoufleerde het nest door over het oppervlak rond te lopen. De hagedis ging toen weg en keek opnieuw naar het nest. Onderzoekers melden dat het vrouwtje tijdens de wake van een uur hoog op haar benen bleef staan en niet wegkeek van de nestplaats.
Italiaanse muurhagedissen zijn geïntroduceerd in en fokken nu in NY, NJ, Kansas en Pennsylvania. Ik heb ze met plezier bekeken in NYC en ik vroeg me af welke rol ze nu spelen in lokale ecosystemen.
Onlangs werd ontdekt dat Amerikaanse Torenvalken (“Sparrow Hawks”) ze best lekker vinden. Twee paar Torenvalken in Manhattan en 1 paar in Queens zijn waargenomen terwijl ze muurhagedissen aan hun nestjongen voeren. Eén mannetje bracht minstens 6 verschillende hagedissen naar zijn nest.
Het voeren van aas is niet goed gedocumenteerd bij wilde slangen, ondanks het feit dat de meeste gevangenen gemakkelijk voorgedood gemaakte dieren accepteren. Een oostelijke koningsslang in Florida werd onlangs gedood door een auto terwijl hij blijkbaar een op de weg gedode oostelijke rattenslang consumeerde. Er was eerder een korenslang gegeten.
De vreemdste aasmaaltijd die ik ken, betrof reepjes vet van een op de weg gedode varken door een Eastern Cottonmouth!
