De Aberdeen Angus is een klein vleesras uit Schotland, waar ze inheems zijn in de provincies in het noordoosten. Tegenwoordig blijven deze koeien behoorlijk populair en vormen ze 17% van de rundvleesindustrie in het VK.
Deze koeien zijn geëxporteerd naar veel verschillende delen van de wereld, waaronder de Verenigde Staten, Zuid-Amerika en Nieuw-Zeeland. Van daaruit hebben ze zich ontwikkeld tot verschillende soorten, zoals de Amerikaanse Angus. In sommige gebieden worden deze koeien gefokt om groter te zijn dan de oorspronkelijke stam.
Aangezien deze koeien zwaar zijn gekruist met ander, geïmporteerd vee, wordt het oorspronkelijke "pure" ras als een risico beschouwd.
Rasnaam: Aberdeen Angus CattlePlaats van herkomst: SchotlandGebruikt: RundvleesStiergrootte: Ongeveer 1870 pondKoemaat: Ongeveer 1.210 pondKleur: Zwart (of rood)Levensduur: 15-20 jaarKlimaattolerantie: HoogZorgniveau: Lageproductie: Rundvlees 
Deze runderen zijn al heel lang in Schotland, in ieder geval sinds de 16e eeuw, toen ze bekend stonden als Angus doddies. Al enige tijd vóór de 19e eeuw bevonden deze runderen zich in Angus en Aberdeenshire, vandaar hun naam.
Het ras werd echter pas in 1835 gestandaardiseerd in het ras dat het nu is, toen William McCombie de stam begon te verbeteren. Er waren destijds veel lokale namen voor wat in wezen dezelfde koe was, en sommige gebieden gebruiken deze namen nog steeds.
Het ras werd officieel erkend in 1835 en werd geregistreerd in het hoornloze stamboek. Ze werden pas in het midden van de 20e eeuw gemeengoed in het VK.
De stieren zijn hoornloos, wat betekent dat ze geen hoorns hebben. Dit gebeurt van nature, niet omdat de hoorns zijn verwijderd.
Ze zijn extreem winterhard omdat ze zijn ontworpen om de Schotse winters te overleven. Ze zijn goed aangepast aan harde sneeuwval en stormen, die in Schotland veel voorkomen.
Ze zijn een klein ras, met koeien die gewoonlijk ongeveer 1.210 pond wegen en stieren die 1.870 pond wegen. Kalveren worden meestal geboren tegen een prijs die te klein is om op de markt te brengen. Daarom moet voor kalfsvlees het ras worden gekruist met een ander ras, meestal een melkkoe.
Deze runderen zijn vrij vroeg volwassen, vooral in vergelijking met de meeste andere inheemse Britse rassen.
Deze runderen worden voornamelijk gebruikt voor vlees. Ze staan bekend om hun extreem gemarmerde vlees, dat steeds populairder wordt.
Hun rundvlees wordt vaak als superieur op de markt gebracht vanwege het zwaar gemarmerde uiterlijk. Het is steeds meer mainstream geworden, met dien verstande dat het van "hogere kwaliteit" is dan de meeste andere soorten rundvlees.
Bovendien worden de runderen soms gebruikt voor kruisingen om kalveren gemakkelijker af te leveren. Omdat dit een natuurlijk hoornloos ras is, produceren ze natuurlijk hoornloze kalveren. Deze eigenschap is dominant, dus al hun kalveren worden hoornloos. Daarom worden ze soms gebruikt om gehoornde rassen in hoornloze rassen te veranderen.
Meestal zijn deze koeien zwart van kleur. Echter, in het midden van de 20 e eeuw ontstond er een nieuwe soort die rood was. Sommige gebieden accepteren deze rode runderen in het stamboek, andere niet. Het verschilt van gebied tot gebied.
Er zijn geen genetische verschillen tussen de twee kleuren behalve de kleuring. Sommige gebieden zien ze echter als twee afzonderlijke rassen. Er zijn enkele beweringen dat de Black Angus meer geschikt is voor koudere klimaten, hoewel dit niet is onderzocht.
Dit ras is van nature hoornloos, dus ze hebben geen enkele hoorn.
Dit ras is de laatste jaren enorm populair geworden. Hun vlees is steeds meer gewild op de markt, waardoor het ras zelf in populariteit is toegenomen. Ze zijn momenteel verspreid over de hele wereld, hoewel ze het meest voorkomen in de Verenigde Staten.
Het vee werd voor het eerst naar de Verenigde Staten gebracht in 1873. Op dat moment werden er slechts vier stieren geïmporteerd en gebruikt voor kruisingen. Dit verhoogde echter het bewustzijn over het ras en zorgde ervoor dat veel runderen van beide geslachten werden geïmporteerd.
In Duitsland werd dit ras gebruikt om de Duitse Angus te creëren. Andere landen hebben ze gekruist met ander vee, waardoor hun vleeskwaliteit is verbeterd en hoornloze rassen zijn gemaakt.
Omdat deze runderen klein zijn en waarschijnlijk geen gezondheidsproblemen hebben, zijn ze vaak ideaal voor kleinschalige landbouw. Kalveren worden klein geboren, dus de koeien hebben meestal niet veel hulp nodig. Ze zijn ook goede moeders, waardoor de kudde in het algemeen gemakkelijker te verzorgen is. Deze runderen kunnen gemakkelijk kalven, zelfs in barre omstandigheden.
Deze runderen zijn niet bepaald "miniatuur", maar ze zijn kleiner dan de meeste andere rassen. Daarom hebben ze minder land nodig om op te functioneren, wat ze gemakkelijker maakt voor kleine boerderijen.
